bir anda kendini 1992 yılında bulmak

keşke dönebilsek o yıllara. o zamanlar bize sanki dünyada bundan daha haz verici bir şey yok gibi görünürdü. sonra büyüdük ve çılgınlar gibi sevişmeye başladık. her şeyin değişip yenilendiğini öğrendik.

ne güzel söylemiş murathan mungan;

'yenik düşüyor her şey zamana, biz büyüdük ve kirlendi dünya.'

o zamanda da eksiklikler bulurdum şikayet edecek ama daha iyi bir hayatım olurdu. emek verdiğimde karşılığını alabilirdim. çalışmanın sonucunda az bir şeyle yetinmek zorunda kalmazdım.

ne güzel olurdu. ilkokul 2'deyim, babam var, dükkanımız var. abim daha 20 yaşında ve halâ hep beraber yaşıyoruz. olumsuz olaylar da çoktu ama anlatmayayım şimdi gerek yok.
ben okeyim.

sertap erener- sakin ol

yonca evcimik - abone

harun kolçak- gir kanıma

hakan peker - hey corç versene borç

nazan öncel -aynı nakarat

izel,çelik,ercan -özledim

emel müftüoğlu- bastın faka

fatih erkoç- ellerim bomboş

nilüfer- şov yapma

doğduğum sene.

1 yaşındayım, ihtiyaçlar hiyerarşisinin ilk iki basamağıyla tahmin olduğum bebeklik yılları.