1.
attila ilhan'ın yazmış olduğu ve pdf baskısı 120 sayfa olan eser olup şairin devrimci ve acı dolu dizelerinden oluşuyor.
örneğin mayıs ayında sizi götürdüler geride sade isminiz kaldı derken deniz gezmiş ve idam edilen arkadaşlarına göndermede bulunduğunu düşünüyorum.
genellikle aşk şairi olarak bilinse de attila ilhan istediğinde her konu hakkında kılıçtan keskin şiirler yazabildiğini bu kitapla bir kez daha kanıtlamış değil, hatırlatmıştır.
çünkü bu kitapta sadece aşktan değil adaletten ve onun eksikliğinden dert yandığı açıkça görülmektedir.
kitabın adı boşuna "bir avuç kıvılcım" değildir; yani içimiz yanıyor anlamında kullanılmış bir metafor olduğu düşünülebilir.
kitap hakkında kendi yorumumu belirtmem gerekirse; şiirleri çok iyi buldum, aşkı ve ayrılığı, birinin uğruna dayak yemeyi ve hayatta tek başına olmayı, aşkın hayata yön veren en güçlü duygu oluşunu, ayrılığın ölümle bir tutuluşunu, sevgiyi ve sevdiğin uğruna göze alınan şeyleri, onun varlığını ve yokluğunu, uğruna ağlamayı, yüreğin daima onunla çarpmasını yansıtan müthiş dizelerdi.
en etkilendiğim dizeleri bırakıp bitiriyorum.
acı bir tütün gibi yakıyor genzimi
senden uzak olmak.
"... boynuna o yeşil fuları sarma çocuk
gece trenlerine binme kaybolursun sokaklarda mızıka çalma çocuk
vurulursun..."
onu bir gece sabaha karşı
büsbütün götürdüler
kendi gitti ismi kaldı yadigâr bağrımızda.
ben vursam kendimi vuracaktım.
elimden gelen bu
ben iki kişiyim
çoğalmak neyse ne azalmak zor
birisi seni her an bırakıp gittiğim.
sana ne yaptılar sana ne yaptılar?
durup dururken ıslanıyor kirpiklerin.
kimse bizi sevmedi / ağır kan kaybıyız.
beni görünce taş kesileceksin ağlamayacaksın! ağlamayacaksın!
hiç kimse beni anlayamazdı.
öl desen belki ölecektim.
artık hiç kimse beni yaşamıyor.
çünkü ayrılık da sevdâya dâhil
çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili
hiçbir ânı tek başına yaşayamazlar
her ân ötekisiyle birlikte her şey onunla ilgili.
hiçbir şeye değişmem onunla yaşanmışı.
örneğin mayıs ayında sizi götürdüler geride sade isminiz kaldı derken deniz gezmiş ve idam edilen arkadaşlarına göndermede bulunduğunu düşünüyorum.
genellikle aşk şairi olarak bilinse de attila ilhan istediğinde her konu hakkında kılıçtan keskin şiirler yazabildiğini bu kitapla bir kez daha kanıtlamış değil, hatırlatmıştır.
çünkü bu kitapta sadece aşktan değil adaletten ve onun eksikliğinden dert yandığı açıkça görülmektedir.
kitabın adı boşuna "bir avuç kıvılcım" değildir; yani içimiz yanıyor anlamında kullanılmış bir metafor olduğu düşünülebilir.
kitap hakkında kendi yorumumu belirtmem gerekirse; şiirleri çok iyi buldum, aşkı ve ayrılığı, birinin uğruna dayak yemeyi ve hayatta tek başına olmayı, aşkın hayata yön veren en güçlü duygu oluşunu, ayrılığın ölümle bir tutuluşunu, sevgiyi ve sevdiğin uğruna göze alınan şeyleri, onun varlığını ve yokluğunu, uğruna ağlamayı, yüreğin daima onunla çarpmasını yansıtan müthiş dizelerdi.
en etkilendiğim dizeleri bırakıp bitiriyorum.
acı bir tütün gibi yakıyor genzimi
senden uzak olmak.
"... boynuna o yeşil fuları sarma çocuk
gece trenlerine binme kaybolursun sokaklarda mızıka çalma çocuk
vurulursun..."
onu bir gece sabaha karşı
büsbütün götürdüler
kendi gitti ismi kaldı yadigâr bağrımızda.
ben vursam kendimi vuracaktım.
elimden gelen bu
ben iki kişiyim
çoğalmak neyse ne azalmak zor
birisi seni her an bırakıp gittiğim.
sana ne yaptılar sana ne yaptılar?
durup dururken ıslanıyor kirpiklerin.
kimse bizi sevmedi / ağır kan kaybıyız.
beni görünce taş kesileceksin ağlamayacaksın! ağlamayacaksın!
hiç kimse beni anlayamazdı.
öl desen belki ölecektim.
artık hiç kimse beni yaşamıyor.
çünkü ayrılık da sevdâya dâhil
çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili
hiçbir ânı tek başına yaşayamazlar
her ân ötekisiyle birlikte her şey onunla ilgili.
hiçbir şeye değişmem onunla yaşanmışı.
devamını gör...