bir başkasının sizden utandığına tanık olduğunuz an

vardır böyle anlar saklamayın. üniversitede okul koridorunda yürürken karşıdan gelen kızı farketmeyip kenara tükürmüştüm. koridor diyorum. (kabul tam öküzlük). o kızın bana bir bakışı vardı hiç unutmadım. benden utandığına dair. bir bakışla ancak bu kadar ezilebilir insan. hak ettim tamam.

ygsye çalışmak için dershaneye giderken sabah kahvaltı yapmak için bir yere oturmuştum, çıkarken ayakkabım masaya takıldı yere yapıştım tüm insanlar beni izlemişti herkes çok ciddiydi ve utanç dolu bakışlara maruz kalmıştım...

arkadaşa üniversite çağında bunu yaptığı için laflar hazırlamıştım ama hatasını anladığından dolayı haketmediğini düşünüp vazgeçtim. bu da bir şeydir dostum.

algılarım son derece açık olmasına rağmen hiç tanık olmadığım durum. bir yakınımın benim adıma utandığını görmedim. utandılarsa da benim olmadığım yerde utanmışlardır.

benim başima da geldi. konunun basini kacirip yanlis anlasilabilecek bir soru sordum tum saf duygularimla. gulustuler tabi. o an sevgilim vardi yanimda. o da gulumsedi. bikac hamle yapti tabi durumu duzeltmek icin. bence utandi o an benden. ben de cok uzuldum ona boyle bisey hissettirdigim icin. neyse o gunku sevgilim su anki kocam olduguna gire cok da sey yapmamak lazimmis belki de. sonucta herkesin istemeden de olsa dusebilecegi bir durum bu.