bir depremin her şeyi yok edebilmesi

bir deprem, bir trafik kazası, bir beyin kanaması, bir aksilik. her şeyi mahvedebilir. 10 yıl sonrasının planlarını yaparken 10 dakika sonrasının hiçbir önlemini alamıyorsun .

bugün biraz fazla ölüm üzerine düşündüğünü gözlemlediğim yazar beyanı. bunun gibi milyon seçenek var, insanın ölüm karşısındaki acizliği bu. yani üzerine düşünmek sadece yersiz stres yapar. ki deprem bunların içinde en kontrol edilebilir olanı, bu ülkede değil ama tabii ki.

vay be ne kadar da ilginç bir durum. mesela bir sel düşünelim ya da tsunami bunlar da her şeyi yok edebilir.

elazığ depreminden sonra gitmiştim okula kaldığım yurdun çevresi depremle veya önlem amaçlı yıkılmıştı. o evlerin önünden her geçtiğimde bir zamanlar o evlerdeki kahkahalar, hoş sohbetler, duygusal anlar canlanırdı gözümde. çok acı bir durum çok.

tam da bu yüzden türkiye'nin depremden daha büyük bir sorunu yoktur. diğer tüm gündemler ikinci planda kalmalı ve depreme hazırlık konuşulmalı.

ama nerede...

yerin dibinden gelen korkunç bir sayhanın yeryüzünü titretmesi, sonra silkelemesi, hatta beni, seni, sizi, bizleri üzerinden fırlatması, oraya buraya savurması, silkelenen yeryüzünün koca koca binaları, evleri yerle yeksan, dümdüz etmesi ve bunlara gözlerimizle şahit olmamız. normal bir korkudan öte fiziksel ve metafiziksel bir korku, karanlıkla beraber gelen bir ürperti ya da büyük bir dehşet.

depremin merkez üssünde görevim nedeniyle yaşıyorum.. semtler ,caddeler, mahalleler silgiyle silinmiş gibi... boş parsel arazilerin içinde anlamsızca geçiyormuş görünen yollar var..şehrin her yerinde kırılmışlık bir yarım kalmışlık...içimizde bir korku bir dehşet biz nasıl bundan kurtulduk diye...361 gündür avizeyle bakışmak...sayısız artçıyla defalarca aynı şeyleri yeniden yaşamak...dehşet...vertigonun zıvanadan çıkması.. binalar ve canların yanında en çok da neyi yok ediyor biliyor musunuz... depremden önceki hayatınız ve rutinlerinizi...bir şekilde devam ediyorsunuz..ama maalesef devam etmek zorunda kaldığınız için... önceki hayatınızı sonsuza kadar kaybediyorsunuz... (ki ben şanslı olanlardanım gerisini siz düşünün artık..)

bunun en acı sonuçlarından birini ben yaşadım.
2 kuzenim ve köyümüz yok oldu.

yani şimdi köye gitsem köy yok ortada ya. anılara dair hiç bir şey yok. gitsem herhalde günlerce idrak edemeyeceğim gerçeği.