bir insana ikinci şansı vermek

bok yemeye doymamaktır.

kurbağa ve akrebin hikâyesini ele alırsak;

bir gün nehrin diğer tarafına geçmek isteyen ve yüzme bilmeyen akrep, kurbağadan yardım ister. kurbağa ilk olarak kabul etmez akrebin isteğini çünkü huyunu bilir ve der ki, "sen beni sokup öldürürsün". akrep de der ki, "o zaman ben de ölürüm, sokmayacagım". kurbağa mantıklı bulur bunu ve akrebi sırtına alarak karşıya yüzmeye başlar. tam nehri yarilamisken ensesinde bir yanma hisseder ve der ki, "hani sokmayacaktın beni, söz vermiştin?" akrep de, "ne yapayım, akrebim ben, huyum bu"

yani babannemin deyimi ile "it bok yemeyi tergemez".

bir insana şans vermek...
şans? büyük ikramiyelerin büyük lütufları. bu büyük ikramiyelerin hayatlarına girmek şansların en büyüğüdür. sen kim köpeksin de öylece onun hayatına girebileceksin? önce sana şans kapılarını açarlar yüceler yüceleri, sonra da hayatlarına kabul ederler seni. çünkü sen şans verilensindir.*
işin şakası bir yana, gerçek şans nedir dostum biliyor musun? sana ikinci şansı verdiğini ya da vermeyeceğini iddia edenlerden uzak kalabilmendir.

sadece o insana değil kendine de bir şans vermektir.
neticede kişiye al şansı ötede oyna denmiyor karşılıklı bir oyuna dahil olunuyor ki henüz işe yaradığını hiç görmedim.

ikinci şansınız bol olsun.

insan bazen sadece hata yapmak ister.
bile bile ladestir.
sonuçlarını bilir ama ister.
kelebek gibi bir gün de olsa bir rüyaya dalmak.
yakacaktır ama buzlu küvette olma hissini tadacaktır.
öyle bir şey işte.

her şeyin eskisinden daha kötü olmasına sebep olur.

biten bitmiş giden gitmiş zaten anlaşılamamış kimse.

arkadaşlık ilişkilerinde beklentisiz bir alandan başlanırken romantik ilişki için işin içine beklenti de girdiğinden arap saçı.

bir insana birinci şansı verebilmiş miyim? ikinci şansı vereyim?

üstümde büyük bir kahır, yük, eziyet, her adımımda... her adımımda atamıyorum o adamı.
çıkıp geliyor utanmadan.

ona hiç yok ikinci şans.

olur, kim istiyor, diye soru sorulası başlık.

(bkz: bedava he mi)