bir çocuğun en büyük şansı

ailedir elbette. aile içinde de annedir.
iyi bir anneye sahip olup da ayakları üzerinde duramayan neredeyse hiç insan görmedim.
baba ve diğer kardeşler ne kadar kötü olursa olsun anne eğer iyiyse, layıkıyla koruyup kollayabiliyorsa, arkasında durup destek verebiliyorsa, güzel huy ve davranışlar gösterebiliyorsa işte bu çocuğun hayattaki en büyük şansı anne oluyor.
annelik, çocuğun yaşam bulduğu tek yuva. nefes aldığı, sığındığı ilk yer.
annelik kutsallaştırması yapmıyorum. sadece çocuk için kilit nokta olduğunu dile getiriyorum.
kötü bir anneye sahip olan çocuklar için hayat hep eksiktir.
anneden sonra gelir diğer aile üyeleri. baba için dağ gibi arkamda kavramını kullanırlar. pek de inanmam. kardeş bağların bilmiyorum. kardeşi olanlar anlayabilir.

aileden sonra ise öğretmenler. anaokulu ve ilkokul öğretmenleri ne kadar kıymetli bir çocuğun hayatında.
eğitim ailede başlar diye meşhur bir söz vardır. doğrudur.
lakin ya aile eğitim verecek kapasitede değilse?
ülkemizin sorunları baştan tartışmanın anlamı var mı?
yoksul, on çocuklu bir ailenin yanında mı daha avantajlı bir çocuk yoksa kendi geçimini sağlayacak kadar geliri olan, iki çocuğa sahip bir ailede büyütülmek mi daha avantajlı?
böyle durumlarda öğretmen faktörü devreye giriyor.
azami insani davranışlar yüklese çocuklara yetecek.
ama öğretmen şansı da denk gelmeyince çocuk ne yapsın?
kendi farkındalığını oluşturup kendine çeki düzen veren insan sayısı çok azdır.
bizim toplum içindeki sorunlarımızın temelinde işte bu kötü çocukluk dönemleri geçiyor.
eğitelemeyen, gözardı edilip unutulan, sevilmeyen, dışlanan, sürekli şiddetin gölgesinde büyüyen çocuklar da büyünce edindikleri bu olumsuz davranışları toplum içinde sergilemeye başlıyorlar.

kesinlikle iyi bir aileye sahip olmasıdır. üstteki yazar arkadaşın yazdıklarına kelimesi kelimesine katılıyorum.

ıyi bir ailede yetişen bir birey toplum içindeki davranışlarıyla kendisini belli ediyor. armut dibine düşüyor neticede. gerek iş yaşamında olsun gerek yaptığı evlilikte kendi yetiştiği aile içindeki fertlerin davranışlarının birer yansıması haline geliyor birey. eğer iyi bir ailede yetişmisse kendi aile yaşantısında da bunu devam ettiriyor. ama kötü bir ailede yetişmişse önünde iki seçenek oluyor; ya kendi yetiştiği gibi bir ortamda kendi çocuğunu yetiştirmek ya da ben kötü bir ortamda büyüdüm çocuğuma kendi yaşattıklarımı yaşatmayacağım diyerek kendi yaşadıklarını çocuğuna yaşatmamak. umarım kötü bir ortamda büyüyen her çocuk ebeveyn olduğunda kendi yaşadıklarını çocuğuna yaşatmamayı seçer.

okumus ve kendini gelistirmeye devam eden acik fikirli hosgorulu ama yaşa gore kural koymayi da bilen bir ailedir.

doğduğu ülkenin sosyo ekonomik olarak çok iyi olması okyanustaki damla misali ülke koca bir ulusu,toplumsal medeniyeti ve aile yapısını etkiler.

babasının acun ılıcalı olması.

hiç doğmamaktır.

sahip olunan imkanlar ve bilinçli bir çevre. çevresel faktörler insanların hayatını etkiler.

onu seven bir aileye sahip olmaktır. gerisi gelir.

şanslı olması.

anne ve babasıdır. özellikle anne, çünkü çocuğu çocuk yapan annedir. yoksa o asla bir çocuk olamaz.

eğer kız ise onu anlayacak ve arkasında duraxak bir babaya sahip olmasıdır.

iyi bir ailede dünyaya gelmek.

iyi bir arkadaş ortamına denk gelmesidir. iyi aile iyidir fakat iyi bir arkadaş ortamı olmazsa aile ne öğretirse öğretsin pis bi insan olup çıkar.