bir istanbul masalı

benim için ilginç bir yeri ve enteresan bir değeri olan dizidir, hâlbuki türk dizilerini izlemeyi çok sevmiyorum, uzun olmaları hasebiyle.

bu dizi yayınlanırken daha küçük bir çocuktum, evimizde televizyon yoktu, televizyona kilitlenmek yerine birbirimizle ve derslerimizle vakit geçirelim diye almamıştı babam eve, eskisi bozulunca yenisini.

haliyle akşam erken yatılırdı, saat on gibi, tam o sıralarda da bu dizi başlıyordu. üst komşu her hafta muhakkak izlerdi diziyi ve jenerik müziği yattığım odaya dolardı, çok merak ediyordum neyi izliyor diye, ve de sesin geldiği kadarıyla dinleyerek uyurdum.

sonrasında içimde diziye kalan ukte yüzünden izledim, yarısına kadar, uzun dizi izleyemiyorum demiş miydim, yine de ne zaman adını görsem, müziği çalınsa kulağıma hep yatakta keşke ben de izleyebilsem diye iç geçiren küçük kızı hatırlarım.

derdimin hiçliği ve küçüklüğü mutlu eder beni.

şu anki türk dizilerinin yanında, ''galatasaray üniversitesi'' gibi bir üniversitede işletme okuyup, kendi emekleri ile akademik kariyer yapan, zengin biriyle evlenince de işini bırakmayan bir kadın karakteri içermesine hayret ettiğim dizi. ben yeni türkiye'nin içine doğduğumdan sanırım böyle bir dizi izlemek bana tuhaf gelmişti. ama mehmet aslantuğ aşkımı başlatan da dizidir <3

türk televizyon tarihinin gelmiş geçmiş ve bu alanda rakipsiz olan en ama en gıcık, en uyuz karakteri esma karakterine sabredebilirseniz gayet güzel bir dizi. ozan güven henüz cem yılmaz ın ekürisi olarak ünlenmemişti. müzikleri de hoş.

nasıl olduysa aklıma geldi aniden. çetin tekindor, altan erkekli, mehmet aslantuğ, ozan güven, ahu türkpençe, vahide gördüm, emre karayel, ismail hacıoğlu. ne kadro varmış yalnız. 2 erkek 1 kadın. aşk üçgeni klişesi. şimdiki yaz dizilerinden çok büyük farkı yok aslında ama nostalji kazanıyor işte.