bir kez daha dünyaya gelme hakkı tanınsaydı

şu hayatta herkesin en az bir kere keske dediği fırsattır.benimse en az 173737 kere demiş olma ihtimalim vardır.al işte yine dedim oldu 173738.

aynı sen aynı iraden olacak mıydı? seni sen yapan ozelliklere sahip olacak mıydın? aynı hataları tekrar yapacak mıydın? bilinmez efenim. şimdiye bakıp rota belirlememiz lazım.belirsizlik bünyemize ters.

iyi niyetli ama yanlış önerme. kimse bana dünyaya gelme hakkı sunmadı. dolayısıyla yeniden gelme hakkı verselerdi -ki bu ilk olurdu- işte o zaman bunu kabul etmezdim. sonunda ölüm olan bir yaşam istemezdim ben.

senelerdir beklediğim fırsat. kesinlikle coğrafi ve maddi isteklerim olurdu .

peşimden gelen sperme "geç, buyur kardeş" derdim. kardeşim sonuçta, o geçsin.*

neyse, öyle bir tekrar gelme ihtimali yok. ne yapacaksan sen yapacaksın, şimdi yapacaksın.

mario oynarken yanınca baştan tekrar başlıyorduk ya onun gibi bir hak kastettim,gececegin yolları,takilacagin engelleri biliyorsun..yoksa aynı şapşik benle sıfırlanıp geleceksem kendimi picaklarim..

"eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,
ikincisinde, daha çok hata yapardım.
kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
çok az şeyi
ciddiyetle yapardım.
temizlik sorun bile olmazdı asla.
daha çok riske girerdim.
seyahat ederdim daha fazla.
daha çok güneş doğuşu izler,
daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
görmediğim bir çok yere giderdim.
dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.
yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
farkında mısınız bilmem. yaşam budur zaten.
anlar, sadece anlar. siz de anı yaşayın.
hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan,
gitmeyen insanlardandım ben.
yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.
eğer yeniden başlayabilseydim,
ilkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
ölüyorum... "

jorge luis borges şiiridir. çok güzeldir.

yine onu severdim.
onun beni sevmeyeceğini bildiğim halde.

eğer bu güne kadar edindiğim deneyimlere tekrar insan olarak geliceksem dünyaya kabul edilebilir. yok sıfır tecrube ile yeniden doğucaksam bana tanınan hakkı başkasına devredebilirim.

beni pas geçin derdim. her ne kadar farklı bir hayat yasama tercihin olsa da orada ne sıkıntılar çekeceğimi bilmiyorum.

bunu istemezdim yerine daha iyi bir öneri varsa düşünebilirim.

gittiğim yer iyi bi yerse kullanmayı asla düşünmeyeceğim hak diyeceğim başlık .

bir daha gelenin ta ……

ortadoğu gelme ortadoğu.

vay arkadaş herkes bezmiş..ben sizin yerinize de gelirim.

ben birden fazla kez gelmek hakkı istiyorum. çünkü;
1- bir gelişimde tır şoförü olup yollar boyu ve yıllar boyu gezerek ve insansız yaşamak istiyorum.
2- bir gelişimde mantar olarak gelmek istiyorum. tek başına öylesine bi yerde bi zaman diliminde doğmak büyümek yaşamak ve ölmek istiyorum.
3- bir diğer gelişimde uygur türklerinden olup, yerleşik hayata geçme fikrini ortaya atacak uyguru ortadan kaldırarak göçebe hayata devam etmeyi uzatmak istiyorum.
4- bir başka gelişimde daniel defoe'nun tepesine dikilip, robinson romanında cuma'dan bahsettiği yerde, kafasına silah dayayarak romanı sonuna kadar tek kişilik götürmesini sağlamak istiyorum.
5- ve şimdilik son fikir olarak bir gelişimde de evrim teorisine göre, maymundan insana geçişi gerçekleştiren ilk canlının katlini sağlayıp dünyanın daha uzunca bir süre daha insansız dönmesine destek olmak istiyorum

evet, tam olarak böyle
şu etrafa şu yaşananlara şu zihniyete bak

tanımamazlıktan gelirdim.

bazı şeyler daha iyi olurdu belki ama yine aynı tas aynı hamam. insan, öyle sandığımız kadar ders alabilen bir canlı değil. çıkarımları eksik, gözleri çoğunlukla perdeli ve de baktığı pencereler panjurlu. hı hı, şekilciyiz. hatalarının sonuçlarını yaşadıktan sonra refaha ulaştığı ilk an müthiş gaza gelebilen bir bünyesi var. yine deneyip yine yenilip daha iyi yenilen bir yapıda.

kendi adıma 3-4 hatadan net sıyrılırdım, o yol ayrımlarında diğer seçeneğe meylederdim ama bu sefer de bambaşka bir kapıya çıkardı yolum. orada acemisi olduğum yeni kararlar bulurdu beni ve yine illa ki yanlış yöne kırardım direksiyonu. ne değişirdi sonuçta? hiçbir şey. dünyaya aynı yerde, aynı şartlarda gelmenin bir şeyi değiştireceği yok.

lan yine ne kadar umut dolu bir tanım oldu..

daha cesur olurdum .başkasını değil kendimi düşünürdüm. kaybedeceklerime daha çok sarılır daha çok saçmalar daha mutlu olurdum. hayatın akışına izin vermez yönünü kendim değiştirirdim. yaptığım herşeyi yine yapar yapamadıklarıma da şans ve zaman verirdim.

yine bu aileye doğmak isterdim ama daha zeki ve çalışkan biri olarak.