bir kez gelinen dünyada günde 8 saat çalışmak

aklımın almadığı olay. haftanın 6 günü, günde 8 saat çalışmaya kim ikna etti dünyadaki insanlığı? ilk kim dedi ''günün yarısını çalışarak geçirelim'' diye? hadi biri dedi, kimler onayladı? kesin almanlar yapmıştır. çalışmaktan zevk alıyor adamlar. ama çalışma şartlarının da adabını biliyorlar. örnek alan ülkeler sadece kötü yanlarını alıyor.

ben 10 seneye yakın haftada 6 gün 12 saat çalışmıştım

8 yine iyi aslında bir bakıma, turizm ve emlak sektörünün saati belli değil. 4-5 gün uykusuz çalıştığımı bilirim.
yine de haklı isyan, zamanımızı para ile takas yaptığımız s*k*k bir sistemden ben de çok hoşnut değilim.

(bkz: modern kölelik)
neresinden tutsan ayrı sıkıcı yanıyla, katlanılabilir bir yanı da olmayan durum. sürekli farklı insanlarla diyalog kurulan işler güzel görünür. yeni insanlarla tanışmak, sohbet etmek vakti hızlı geçirir. ama insanlarla uğraşmak zordur. insanlarla uğraşacağıma gider bir şey üretiminde çalışırım daha iyi diye düşünürsün. bir süre sonra hep aynı işi yapmak insanı boğar, kendini robot gibi hissedersin.
- fabrika işinde insan gerçekten şuna dönüşüyor charlie chaplin - modern zamanlar -
hayat sürekli koşturmacadır, hep bir yarıştaymışcasına yaşarsın. 2-3 gün istediğin kadar uyuyup, iyi beslenememek, eğlenememek derken insanın iyice sinir hastası bir psikopata evrilmesine sebep olur. ülkedeki aşırı şiddetin sebeplerinden biri olduğunu düşünüyorum tüm bu sebepler sebebiyle.

yoktan var olacaksınız senelerce kendiniz için günde 14-16 saat çalışın, sonra yatın. yoksa ömür boyu 8 saat çalışırsınız

gün doğumu gün batımı alışkanlığından kalma adettir. gün doğumu itibariyle eğer hayvanlarınız varsa uyanır ve yemek, su, ahırın temizliği, yumurtaların toplanmadı, sütün sağılması gibi işler beklerler. gün batımından sonra bir şeyler yiyip yatarlar. lamba masrafı az olsun diye.

istifa edin o zaman. belki yeniden doğmuş olursunuz.

sevdiğin işi yapınca da " lan hobimi yaparken üstüne para veriyorlar " dedirten durumdur.

sadece haftasonları için yaşarsak hayatımızın ne kadar kısa olduğunu gösteren bir araştırma vardı. iyi düşünülmesi gereken durum.

12 saat çalışmaktan iyidir günde 12 saat çalışıp geri kalanını uyuyarak geçiren insanlar var. işte bunlar hep kapitalizm

ülkemiz şartlarında insanca şartlarda çalışmaktır. günde en az 12 saat ve haftada 7 gün çalışıyor emekçilerin çok büyük bir kısmı.

haftada 6 gün ve günlük 8 saat çalışma süresi bu şartlar altında çok makul. hele bir de fazla mesai ücretleri de patronlar tarafından gasp edilmiyor ve emekçiye ödeniyor ise.

tabi tabi.. hemen aklınıza uyup basalım istifayı, dünyayı dolaşalım yeaa.

size güvenim tam.. dünya kollarını açtı bizi bekliyor, hathii.

sısısısısıs

kategorik manada karşı olunması gereken hede. çalışmak ömrün törpüsüdür, aksini söyleyen de işverendir. yahu zamanımızı ve emeğimizi satmanın nesi pozitif olabilir. insanların tembellik veya en azından aylaklık hakları olması lazım.

çalışmak ile ilgili kavramsal olarak bir sorun var. bu sorunun kökeni de insanın kariyer sahibi olma sürecinde yatıyor.

insanların neredeyse tamamına yakını yani çok şanslı bir azınlığı saymazsak neredeyse hepsi yaptığı işi sevmiyor ve sadece hayatını kazanmak için çalışıyor.

bu nedenle çalışmak herkes için kaçınılması gereken hayta işkence ile birlikte düşünülen bir konu haline geliyor.

avcı toplayıcı dönemde 30 yaşına bile gelemeden ölmek çok olağan bir durumken bugün ortalama insan ömrü ülke olarak farklılaşmakla birlikte üç haneli sayılara ulaştı.

sağlıkla ilgili bu refah artışının bir bedeli olarak çalışıyor insanlar. evinize dağdan inen vahşi hayvan olmasın diye çalışıyor.

yani toplumda bir iş bölümü olmazsa insan yaşayamaz.

bir kez gelinen dünyada 9 saat çalışmak diyerek artırdığım.

adaletsiz bir dünya olduğu ordan belli işte.

rezillik ve ömür törpüsü. en çok istediğim şey yaşama içgüdüsünden kurtulabilmek. benim gibi bir insan için bir lanet bu içgüdü.

patronlar 16 saat uyuyabilsin diyedir.