bir kez gelinen dünyada günde 8 saat çalışmak

korkunç bir gerçektir.
düşündükçe ağlayasım geliyor. bir de yıllarca sürecek.

ben genellikle fazlasını çalışan bir insanımdır. birileri sorduğu, istediği, rica ettiği veya mecbur olduğum için değil esasında çalışmaya bayıldığım için. yanlış yapıyorum.

fikirlerim değişti. kendi işini yapmıyorsan "benim işim sayılır" diyerek bir şeye dört kolla sarılmak yanlış. harıl harıl çalışmak eğer birilerinin gözüne sokmuyorsan yanlış.

yerden çöp alırken bile bakın ben bu çöpü alıyorum diye bağırın derler ya, harbiden öyle. sevmediğim işler.

kendine, kendi hedeflerine hizmet etmiyorsa olduğun yerde bir dakika daha durmak, gününün neredeyse tamamını orada geçirmek mantıksız bence artık. zaten kendim için bu kadar çalışsam iyi kötü bir noktaya gelirim falan diyorum.

neyse işte. kısacası 8 saat çalışmak benim için azken bu raddeye geliyorum. geçmiş olsun.

aa siz 8 saat mi çalışıyorsunuz lan? ne işi o ben de çalışayım. benim standart 9 saat, öğle arasıyla her gün 10'ar saat mesai harcıyorum, bu 10 bazen 11 oluyor, bazen 12. vay be 8 saat ha??

8 saat iş bulmuşlar bir de mırın kırın ediyorlar. haftanın 6 günü 11 saat çalışsanız haliniz ne olurdu acaba.

insanoğlunu ne yaparsak yapalım memnun edemeyiz.

günde 8 saat çalışıyorsanız öpüp başınıza koyun bu ülkede.

çok basit bir soru soracağım.

bir kez geldiğimiz ne belli?*

yan gelip yatmak zorunlu olsaydı, karnımızı böyle doyurmak mecbur olsaydı muhtemelen halinize şükredin 11 saat yan gelip yatanlar var diyecektik. buradaki kilit mesele sanıyorum zorunluluğun yarattığı kapana kısılmışlık hissi.
oysaki bizler ne de güzel yan gelip yatıyoruz ve bunun hakkını veriyoruz. verimli bir yan gelip yatma performansı sergiliyoruz evet zorunluluk yok.

belki de o yüzden yaptığımız işlerde yeterince verimli sonuçlar elde edemiyoruzdur. belki de çalışmak mecbur olmasa idi en muhteşem işler bizden çıkacaktı kim bilir? kimse bilmez ben uyduruyorum şu an hoççakalın.

insana insanlıktan önce köle ruhu yükleniyor... sorumluluk adı altında zincir takılıyor insana... yaşayabilirsen yaşa...

o sekiz saati iş arayarak geçirenlerin de olduğu bir ülkede vuku bulan eylemdir.

sonu genellikle kafe açalım ya da deniz kenarına taşınalım gibi vizyonsuz cümlelerle biten sohbet konusudur. her kim ki çalışma yerine ortaya güzel bir alternatif koyar, işte o kişi hayatın anlamını bulmuştur.

eğer buna karşı gelip kendi işinizi yapmaya kalkarsanız mesai saatleriniz 7/24 olacaktır bilginize

arttırıyorum ve 16 saat çalışarak rekoru kimseye kaptırmıyorum.
kendi standartlarıma göre köpekler gibi böyle çalışmak zorundayım maalesef. he zengin koca varsa talibim. xd