bir şarkıyı dinledikçe etkisini kaybetmesi

üzerinden biraz zaman geçtikten sonra rastgele bir anda duyarsınız ve tekrar tekrar dinlersiniz. aynı zevki de alırsınız. en güzeli de bu bence olmadık bir anda olmadık duyguları ilk günki gibi hissettirmesi.

tıpkı şekerli bir sakız çiğnemek gibi bir his bu. çiğnedikce tadını , rengini , keyfini kaçırıyor.

ben bunu dinleyip mi kederlendim. meğer ne saçmaymış, diye düşündürtür

fazla doz her zaman bıktırır.

en sevdiğiniz şarkıdan nefret etmenizi sağlar. en azından bende bu etkiyi yaratıyor.

bu durum beni çok üzüyor. sanki gereken değeri veremiyormuşum hissi veriyor. sırf bu yüzden çok sevdiğim şarkıları az dinlemeye çalışıyorum ama böyle de doyum olmuyor. neyse bu akşam keşfettiğim güzel şarkılardan bir tane bırakayım buraya. hikayesi, klibi, sözleri, ritmiyle bir şeyler hissettiriyor bana.

güzel çıktığınız bir fotoğrafa 100 saat baktıktan sonra aslında güzel olmadığına karar vermek

her gün yenilen en güzel yemeğin tiksindirmesi

sevdğiniz insanın üzerine düştükçe onu kaybetmek gibi bir durum heralde.

bende tam dersi oluşuyor dediğim durum. örneğin (bkz: madrigal)'den (bkz: seni dert etmeler) şarkısını ilk 5-10 dinleyişimde çok beğenmemiş sonra beğenmeye başlamıştım.

ps: sevdiğim şarkıları ise yıllardır dinlerim ve etkisini kaybeden olmadı..

eğer çok çok iyi bir dinleyici değilseniz, yani müziği sadece eğlenmek, hüzünlenmek, kopmak için falan dinliyorsanız doğruluğu geçerli olabilecek bir önerme. zira tatmin olan duygular eski şiddetini yititir.

ama yapılan işin enstrümantal altyapısını, ruhunu, ne gibi yenilikler getirmeyi amaçladığını önemsiyorsanız bazı şarkılar, albümler bırakın etkisini kaybetmeyi yıllar içerisinde etkisini arttırabilir. 5 yıl sonraki tecrübeniz ve birikiminiz ile progresif, kaliteli bir şarkı ya da albümü dinlerken "oha burda bu mu varmış?" gibi farkındalıklar yaşayıp, aslında 5 yıl önceki sizin ne kadar toy olduğunu bile fark edebilirsiniz.

müzik çok güçlü bir şey arkadaşlar.

büyüsü bozulmak olarak bilinen durum.

ilklerin yeri her zaman farklıdır. ilk defa sevmek. o ilk aşklar, ilk bakışmalar, ilk kez el ele tutuşmalar. her zaman farklıdır. ve her zaman akılda kalanlar ilklerdir. mesela okula ilk kez çocukken kaydolup gittiğimizde o ilk... ilkler unutulmaz. son olarak. unutmayın unutturmayacağız.

bazı şarkılarda tamamen geçersiz olandır. ilhan irem'in "konuşamıyorum" şarkısı mesela. bıkılmaz, bıktırmaz, bıkamazsın.

mabel matiz'in şarkılarında tam tersi olur. genelde ilk dinlediğimde pek sarmaz, sonra ne ara olduğunu anlamadan çok severim.

genelde bunun tam tersi olur. dinledikçe etkisini kaybeden hiçbir şarkı hatırlamıyorum.

ama bazı şarkılar vardır ki ilk başta çok sevmez, ısınamazsın. daha sonra her nota bir şey anlatır sana. dinlemeye doyamazsın.

bazı şarkıları (o an ki duyguyla) üst üste dinledikçe sözlerini kabul etmiş oluruz. ve artık o sözlerin anlamı kalmaz.

alışmak. insanın her tekrar eden şeye verdiği karşılık. farklılığı seviyoruz. değişmeyi seviyoruz.