bırak dağınık kalsın

unique ama tekil değil ukdesidir.
içinde bulunulan bir durumu değiştirmenin, o halinde kalmasından daha iyi olmayacağı durumlar için kullanılan sözdür.
bir süredir de hayatımın mottosu.
düzeltmeye çalıştıkça ne kadar yorulduğunu fark eder ya insan, işte o noktada salmaya başlıyorsun.
hayat hep bir koşuşturma, hep yorgunluktan ibaret. evde oturup sırtımı turuncu sarı karışımı duvarıma dayadığımda dahi, kafamın içinde filler birbirini kovalıyor ve huzur adını verdiğim çimler altında eziliyor.
bu da çok güzel bir sözdür.
işte o çimleri artık dedim filler ne yaparsa yapsın... ister ezsin, ister buket yapıp inek sevgili bulup ona versin.
güzel bir jest olur bence.
sabahın bu saatinde on iki saatten fazladır uykusuz olduğum için cümleler halay çekiyor olabilir. ama bu satırları yazıp bitirip gönderdikten sonra beni değil sizi bağlar.
hiç de umursamam.
dağınık demişken, baya da oldu diyeli konu kendini unuttu, kafası dağınık olan insanların odası da dağınık olurmuş. bu genellemeyi kendi odamı görünce yaptım. yani aslında elimdeki tek veri kendimim.
dolabımı ne kadar düzenlesem de mutlaka dağılır.
kitaplığımı asla düzgün tutamam.
bunu iki sebebe bağlıyorum ama ikincisi daha güçlü.
ilki üşenmek ve yerine yerleştirmek varken aman dursun sonra hallederim demek.
ikincisiyse, yaşadığım odayı sevmeme rağmen, yaşadığım şartları sevmemek, toplasam da dağılıyor demek ve derli toplu olmasını tercih etsem de, bunu yapacak kadar hayat sevincine ve güce sahip olmamak.
arada geliyor. ip gibi diziyorum kıyafetleri, kitapları...
iki gün sonra zannedersin ki mahallenin bütün kedileri odada tepişmiş.
bu yüzden işte artık salıyorum ve bırak dağınık kalsın diyorum.
başlığa ait tanımın içinde aynı başlığa gizli bakınız verdim. yine çok yaratıcıyım.

ismini ve kimin yazdığını hatırlayamadığım bir şiirde geçen söz.