biriken öfkeyi dili dışarıda olan oyuncak ayıdan çıkarmak

aniden olup biter her şey.

kimin için aldım ben o ayıyı? 10 yıl önceki sevgilim miydi? otogarda satan adam da kazık mı atmıştı zamanında. öğrenciyim abi dedim, acımamıştı. anılar. zamansızca ve hızla geçen hatıra şeridi.

makası nasıl aldığını bilemezsin bu anlarda. ben de öyle yaptım. ağzını oydum makasla. kazık atmışlardı onu alırken. onu aldığım gün üzgündüm. uğursuzdu o oyuncak.

birikmiş ne kadar öfkem varsa, cezasını ona yükledim. hayat beni ne kadar yorduysa, kan oldu yürüdü beynime...

cap cap cap cap. hala elimde pislik. başını bastırıyorum. tek elle yazıyorum. dilini sürtüyorum sevimli pis ayıcığın duvarlara. allahın belası ayı.

büyük plastik gözleri, yapma dercesine bakıyor sanki.

pamuk dolu iç dünyasını öfkeyle dolduracağım 3 dakika sonra. hiç acımıyorum. vicdan sıfır.

nasıl da yumuşacık, nasıl da pamuklu artist. hofffff. edebi bitirmek isterim.

kimseye bulaşmaya gerek yok. bazen mutlu olmak için küçük bir ayı bile yeter. mutluluk çok yakınımızda.

gayet insani bir durum. terapistler yastik dovmeyi falan oneriyor mesela, spor oneriyor, bagirip cagirmayi oneriyor. mesele stres yukunu sagaltmak. tabii bizim millet bunu tribunlerde birbirlerini dograyarak yapiyor. uc tane ses bombasi parcaladim. ucu icin de depodan cekic alip eve geldim. a. koydum cok afedersiniz. *