birinde kendinizi bulmak

birinde kendini bulmak mannyak bir duygudur çünkü onda kendini bulursun ama kendinde olan beni kaybedersin bir yaşanmışlık konuşur içinden ah çok özledim çok özlüyorum onun gözleri herkesin gözlerine bakabilir ama bana bakamaz işte zordur en zoru da budur acı veririm ya bana acıyı ben kendime veririm çünkü o her şeyi duyar ama beni duymak istemez her geçen gün biraz daha kararır gözleri biraz daha kaybolur sonra dudakları da silinir ve en sonunda geriye sadece bir silüet kalır bir gölge gibi bir hatıra gibi ben onda kendimi buldum ama kendimdeki beni kaybettim kendimi unuttum çünkü onun gözlerinde nefes almak varken şimdi nefes aldığım her an biraz daha boğuluyorum onun yokluğu bir çığlık gibi içimde büyüyor duyulmak istenmeyen bir ses gibi kendi sessizliğime çarpıyorum ben onda kendimi bulduğum gün aslında kaybolmaya başlamıştım çünkü her bakışımda biraz daha kendimi unutuyordum ve o bana bakmazken ben kendimi göremez oldum gözlerinin karanlığına bakarken içimdeki ışığı söndürdüm şimdi bana kalan sadece bir silüet sadece bir gölge ve ben kendimden kopmuş bir halde onun yokluğunu taşımaya çalışıyorum
ben onun yokluğunu taşırken kendi bedenim bana ağır gelmeye başladı adımlarım yavaşladı sesim kısıldı aynaya baktığımda gördüğüm ben bile yabancılaştı çünkü onda bulduğum ben artık yoktu kendimdeki beni ararken karşıma hep boşluk çıktı içimde büyüyen boşluğu dolduracak hiçbir şey kalmadı her şey yarım kaldı kelimeler yarım kaldı ben yarım kaldım herkes bana bakıyor ama kimse görmüyor ben kendi içimde kaybolmuşum ben onun gözlerinde kendimi bulmuşken şimdi gözlerimde sadece karanlık var dudaklarıma değmeyen dudakları gibi hayalimde kalan bir iz gibi kalbim ona çarptıkça kırılıyor ve ben kırıldıkça daha çok susuyorum çünkü sustuğum her an onun yokluğunu daha gürültülü duyuyorum geriye kalan sadece bir silüet olsa da ben o silüete tutunuyorum çünkü onda bulduğum ben hâlâ orada bir gölge gibi dolaşıyor ve ben gölgelerle yaşamayı öğreniyorum ama yine de her nefeste onu özlüyorum her bakışta onun gözlerini arıyorum ve bulamayınca yeniden kayboluyorum ve kayboldukça tükeniyor ve tükendikçe bittim işte bu kadar her şey bakın yokum bla bla ölmedik kaptan

son sürat yol alırken uçuruma yuvarlanmaktır. birinde kendini bulmak, kendini kaybetmekle sonuçlanıyorsa artık kendin olmaktan çıkıp kayıp aranıyor ilanlarına dönüşürsün . aşkın kimya ve hormonsal bozukluğudan da ileri geri bu durum. böyle bir ilişki var olduğunda böyle düşüneni yoklukla baş başa bırakır. aşkta mutlu son yoktur mu ne öyle bir şey vardı şairin adını da şiiri de unuttum. nereden aklıma geldiyse .. dağınık cümlelerimin yığını için de yapacak bir şey yok.

kendimi arıyorken olmaktan korktuğum yerdeyim, metrobüsteyim.

türkiye şartlarında lüküs bir fantezi gibi geliyor kulağa..
psikolojimiz bu kadar güzel duygulara kapalı gibi.

bulursanız bana da söyleyin.
birinde kendimi bulursam evleneceğim. buradan duyurumdur. evlilik karşıtı olmama rağmen yapacağım bunu. evet.

#3727876 (bkz: ben az önce ne okudum)