birinden bahsederken bu diyen insan

birinden bahsederken "bu" diyen insanın, o kişiyi değersizleştirmeye çalıştığını düşünüyorum zira ismiyle ondan bahsetmek varken "bu" demek bana çok itici geliyor ve içimden o konuşan kişiden koşarak uzaklaşma hissi doğuyor.

kendi sıfatsızlığını başkasına yamamaya çalışan insan türüdür.

çok bu dediğini fark ettiğinde şu da diyen kişidir

edit: sıfatsızmışım

bu benim. *

konusurken isaret parmagını uzatan daha bir itici oluyor. el kolu gectim direkt parmagını gözüne sokacak gibi uzatanlar varya. kardeşim bir elin kolun rahat dursun.

diyebilir şaşırılacak bir durum yoktur. millet de kendini değerli zannetmeye başladı, değerli değilsiniz. dünya üzerinde yaban hayvanların yaşam alanlarını daraltan işgalcilerden başka bir şey değilsiniz hiç biriniz.

anne tarafım çok yapar bunu bir de saygı isterler.
birbirini çekiştirip yüze gülen akrabalarıma bu deyip parmakla da göstermek istiyorum.
hiç hoş değil ya.
insan ailesini seçemiyor maalesef.

yakın arkadaşlar arasında yapıyorsa yadırganmayacak insandır. ama çok samimi olmadığı insanlara karşı yaparsa o vakit biraz kabalık eden insandır.

sürahi ninedir. yılmaz erdoğan öyle yazmıştır zira. gelinine hep "bu" ya da "bu kadın" derdi ve o yüzden o gelinin adını sürahi ninenin ağzından hiç duyamadık.

cebimde kelimeler gösterisinde kendisi bu durumu babaannesi üzerinden izah etmiştir zira sürahi nine karakterini de bire bir babaannesini yazarak oluşturduğunu da söylemiştir o gösteride. bunu da "nasıl yazıyorsun sorusunun cevabı basit. aile bireyleri konuşuyor, ben de not alıyorum bu kadar" diyerek açıklamıştır.

bu denir mi insana ya insan olan böyle bi şey der mi terbiyesiz yaratıklar şu diyeceksiniz.

yüzüne karşı diyorsa ayıp eden, başkasına bir konu anlatırken diyorsa normal olan insan.

vardır öyle zamanlarımız çoğumuzun. sinirleniriz birine, bir başkasıyla dertleşiriz. "sonra geldi bu suratı beş karış" falan diye anlatırız. buradaki "bu" son derece normal.

adam yanımızdayken de yaparız bazen "bu var ya bu, çok kurnaz!" falan derken mesela.

yukarıdaki iki durum da gayet sıradan.

ammaaaa şöyle çenemizin ucuyla gösterip "buna söyle de sofrayı hazırlasın" falan diyorsak işte o ayıp.

kaba bir hitap şekli.

1: herkese aynıysa dil alışkanlığı vardır.
2: bu dediği insanın ismi o an aklına gelmemiştir.
3: bu dediği kişiyi çokta önemsemiyordur.

gıcık olurum bu şekilde konuşanlara çok itici buluyorum kibir gibi geliyor bana.