bisiklet hırsızları

dramatik, siyah beyaz 1948 yapımı italyan sinemasının övünç kaynaklarından bir film olup "bisiklet hırsızları" namıyla ülkemizde bilinmektedir. senaryosunu cesare zavattini'nin yazip vittorio de sica'nın yönettiği ve sinemada yeni gerçekçilik akımının simgelerindendir. ı. dünya savaşı sonrası fakir roma sehrinin havasını verilirken var olma mücadelesi içindeki sıradan bir işçinin ve oğlunun bakış açısıyla umut, utanç ve yitiriliş ekseninde insanlık durumunu gözler önüne seren 1950 en mi yabancı film oscar ödülü'nü de alan bir eserdir.

son zamanlarda izlediğim en film gibi film. siyah beyaz olması yarim asırdan fazla bir geçmişe sahip olması en belirgin özelliklerinden. film 2.dünya savaşı sonrası italyasinda geçiyor. ıs bulmanın çok zor olduğu bir ortamda iş bulan bay riçi işine gidip geldiği bisikletini çaldırır ve aramaya koyulur.bir bisiklet zamanında bu kadar önemli mıymis diye düşündüm sık sık. tavsiye ederim vesselam.

cesare zavattini'nin yazdığı, vittorio de sica'nın yönettiği, 1948 italyan yapımı orjinal ismi (bkz: ladri di biciclette) olan siyah beyaz drama filmi. sinema estetiği ve yapım teknikleri bakımından neorealizm akımının simgelerinden biridir. 1 saat 33 dakika sürer ve filmde antonio'nun ailesini geçindirmek için çalışmak zorunda olduğu işte ihtiyacı olan bisikletini çıldırınca oğlu tatlı mı tatlı bruno ile onu arama serüvenini izleriz.

"roma'nın zengini de fakiri de bol olur gardaş" vurgusunu çok iyi vermiştir yönetmen. roma'nın iki yüzünü görürüz faşist diktatörün devrilmesi sonucu kafası karışan italya'da. bu adamın işi de güzel bir yerdedir, misal maslak gibi düşünün. yalnız evi dolapdere dersek uyar. kahramanımız iş bulduğunda, ille de pisikletle gelcen işe derler. yengem burada büyük bir fedakarlık yapar. satar her şeyini, aşkına verir. böyle kadınların ayaklarını emerim ben saygımdan şaka maka. serçeden başlar, bir bir emerim parmak aralarını. bu kral hareket ile, rehinciye yemek falan almak için bıraktığı bisiklete üzülen adam gidip bisiklet alır. onu da çalar piçin biri. biz roma'yı, antonio ve oğlu bruno'nun gözünden ayrı ayrı izleriz. harabe halini de, güzelliğini de görürüz. antinio umutsuz bir adamdır, dostoyevski'nin, eli cebinde gezen yırtık paltolu loser tipleri gibidir. her seferinde umutsuzluğa kapılır oğlanın önünde. bir nevi küçük enişte durumuna düşer ama vazgeçmez. en sonunda, bu dünyanın çarkının böyle işlemediğini anlar. tanrıya günahları için her gece af dileyeceği bir şey yapmaya karar verir...bir çılgınlık...illegal bir olay...(siz anladınız onu bence). film çok güzel. insan olan bunu izler. z olmayan buna bakar.