bisikletten düşmek

bir keresinde patika yolda giderken dönmeyi kaçırıp sazlığa uçmuştum. aynı sazlıklardan havalanan bir ördek gibi değil, vurulup laaaps diye sazlığa düşen bir ördek gibi. sazlıkların dibi de su olmasın mıymış, sırıl sıklam ıslanmam yetmemiş gibi sazların arasında ısırgan da yok muymuş, kolum da çatlamasın mıymış, herkes de bana gülmesin miymiş... dondurma yerken geçmişti hepsi.

of bi çalmar çocuğu labut gibi devirmistim. ama uyardım çekiliiiin benim frenlerim yok diye.

patlak ön tekerle bayır aşağı hızla ilerliyordum. ilerdeki virajı alırken lastiğin janttan çıkması sonucu direksiyonun 90 derece dönüvermesiyle uçarak asfalta yapıştığım vahim olaydır. direksiyon uçuş esnasında belime takıldığı için sağ yan bağlarım zedelenmişti ve dizlerim fena soyulmuştu. olayın üstünde 15 sene geçmesine rağmen hala zaman zaman sağ yan bağlarım sızlar.

işte üzerinde master yaptığım, yüksek tekrar oranı ile guiness rekorlarına koştuğum. kah gülmeli kah gümlemeli bir konuya daha açıklık getırmek için sizlerleyim sevgili sözlük.
yaklaşık 7 yaşında kendi kendime mahalleliden rica minnet yer yer gasp ile öğrendiğim bisiklet sürme maceramı daha önce bir başlıkta sizinle paylaşmıştım. ama maceranın sonrasını yazmak buraya nasipmiş.
iki tekerlekli bir alete nasıl binilmemesi gerekiyorsa, her türlüsünden bindiğim için üzerinden aşırdığım, kah birlikte havalandığım. teker demirini dizime sapladığım, metal zincir korumasının sol bacagımda kaval kemiğime kadar üst deriyi kesıp alması ile ilk kemiklerimle tanışmam, duran arabaya yandan bodoslama denemesi, yokuşaşşagı frensız ınıp ani dönme denemeleri ile asfalta böcek gibi yapışıp tüm üst yüzeyim soyulana kadar sürüklenmem gibi mıbteşem deneyimlerim sonrası, mareşal edasıyla üzerimde hala taktığım pek çok bisiklet kazası sonrası izlerim mevcut. gariban anamın çırpınışları, her seferinde babamın bisikletimi atışı kıyamayıp yenıden alısı gözlerimde canlandı şimdi. en son unıversıtedeyken dağ bisikleti yarıslarına giriyordum, bir arazıden ınerken tekerım yarıga takıldıgı için serbest taklayla dusup bayoraşşagı bırkaç dönüş denemem oldu. ındıgımde benı ambulansla bekleyen kafıle de gördü gözlerim.

yine de çok severım bısıkletı. binmek kadar düşmeyi de bılmek önemli

birkaç kere uçup sakatlanmadan devam etmişliğim var.

benim gibi düşerseniz tövbe edip hiç binmezsiniz.

bundan 6 ay önce sürerken dizimi parçaladım (parçaladım derken kemik kırılmadı deri dikişlik duruma geldi) o gün bu gündür binmiyorum bisikleti de satmayı düşünüyorum.

düzenli olarak düşerdim türkiye gazetesi'nin verdiği bisan mountain bike denen emektarımla sonra o gitti ben düşmeyi unuttum.