bodrum zeki müren sanat müzesi

zeki müren’in 1980 yılından, vefat ettiği yıla kadar yaşadığı, bodrum’daki iki katlı evidir.
zeki müren’ e sevenlerinden ve dinleyicilerinden gelen mektuplar, konser fotoğrafları, kullandığı eşyalar ve konserlerinde giydiği kıyafetleri sergileniyor. arabası kapının önünde garajında duruyor. denize nazır küçük, sevimli bir ev.



araba modelinin alındığı kaynak

giriş ücreti 10 tl. müze kart geçiyor. hafta sonu kapalı.

bodrum zeki müren caddesi'nde yer alan, zeki müren'in 16 yıl boyunca yaşadığı ve sonradan sanat müzesi haline getirilen evidir.

2 katlı, bahçeli ve mütevazi bir ev olan bu sanat müzesinde zeki müren'e ait eşyalar, kostümler, yüzlerce fotoğraf ve hayran mektupları ile bahçesinde 1976 üretimi olan aracı bulunmaktadır.
evin bölümleri ve odalarından kısaca bahsetmek istiyorum;
giriş katının hemen sol tarafında mutfak bulunuyor.

beyaz mermerli bir tezgah ve oldukça mütevazi köşe koltuk takımı haricinde eşya yok denecek kadar az. duvarlarda zeki müren'e ait tablolar var. diğer odalarda da aynı şekilde zeki müren'e ait tablo ve çizimler bulunuyor.
benim dikkatimi çeken şeylerden biri duvara bir kopyası asılmış zeki müren'in annesine yazdığı mektuptu.

bir ameliyata gireceğini, olur da uyanamazsa tüm mal varlığı ile bir zeki müren vakfı kurulmasını, fakirlere ve ihtiyacı olan insanlara bu vakıftan yardım edilmesini vasiyet ediyor mektupta.
giriş katın sağ tarafında ilk oda salon olarak kullanılmış. burada yeşil tonlarında bir koltuk ve zeki müren'e ait fotoğraflar ile kişisel eşyalar var.


buradan çıkıp yatak odasına geçerken bir hol bulunuyor. holün sol kısmında kostümlerin sergilendiği vitrinler var, sağ taraf yatak odası.

aşağıya fotoğrafını ekleyeceğim fotoğrafta göreceğiniz yatak odasındaki takımı zeki müren istanbul'daki evinden getirmiş.

yine vitrinde yer alan pijamalar da zeki müren'e ait.
üst kat tamamıyla sahne kıyafetlerine, hayran mektuplarına, fotoğraflara ve gazete haberlerine ayrılmış. kostümlerin ve fotoğrafların küçük bir kısmını aşağıya ekliyorum.




eğer müze kartınız varsa giriş ücretsiz yoksa güncel fiyatı 20 tl. hafta sonları açık olan müze sadece pazartesi günleri kapalı.

nereden baksan 5 yıl oluyor bu müzeyi gezeli. şimdiye kadar gezdigim en küçük ama hafızama en net kazınmış muzedir.


en çok ilgimi çeken şey duvarlarda sanatçının kendisine ait kumaş ve desen çizimleri olmuştu. o kadar estetik ve sanatsal çizimleri ki, sahnenin ışıltılı ve yalancı dünyasından kaçmak için böyle naif desenler çizdiğini düşünmüştüm. sonrasında hayranlarından gelen mektupların olduğu kısımda takılmıştım. bir insan belki de hayatı boyunca hiç tanışmayacagi, tanişsa belki de hiç sevmeyecegi birisine neden bu kadar tutku ile bağlanır? benim cozemeyecegim konulardi. bir de sahne kostümleri beni çok etkilemişti. payetli pullu taşlı takımlar, o kumaşların yıllar içinde yavaş yavaş eskimeye, rengini kaybetmeye başlaması, pulların payetlerin günümüz modasına göre kaba ve büyük duruşu, kostumlerdeki cinsiyet karmaşası...
moda, müzik, günlük yaşam, saç makyaj, sahne kareografisi alanlarında yıllar içindeki değişimini, o değişim içinde ülkenin değişimini o küçücük evde görebiliyorsunuz. misal 1950'lerin takım elbiseli, bebek yüzlü, efendi zeki müren'i ile 80 ortalarında taşlı parıltılı abartılı kostümleri ile özallar döneminin debdebesini net ayirtedeniliyorsunuz. ancak acı gerçek şu ki; müzede keşif bir yalnızlık kokusu vardı. toplumu yönlendiren sanatçıların başına gelen türden. bir şarkı sözünde dediği gibi "zaferlere ödül yalnızlıktır, yalnızlık."