1.
yazar: sarah jio
kitap ismini romanda geçen mayıs ayında hiç beklenmedik kar yağışında alıyor. bu mevsimsel duruma "böğürtlen kışı" deniliyor. 80 yıl öncesinde aynı hava olayı gerçekleşmiş ve kaybolan bir çocuğun hikayesini araştırmaya başlıyor claire.
romanda günümüz ve geçmiş ayrı bölümlerde ilerliyor.
kitap ismini romanda geçen mayıs ayında hiç beklenmedik kar yağışında alıyor. bu mevsimsel duruma "böğürtlen kışı" deniliyor. 80 yıl öncesinde aynı hava olayı gerçekleşmiş ve kaybolan bir çocuğun hikayesini araştırmaya başlıyor claire.
romanda günümüz ve geçmiş ayrı bölümlerde ilerliyor.
devamını gör...
2.
böğürtlen kışı. uzun zaman sonra beni ağlatan kitap. konusunu vesaire yazıp spoiler filan da vermeyeceğim, buraya sadece duygularımı ve düşüncelerimi dökmeye geldim.
sarah jio'nun kaleminden okuduğum ikinci kitaptı; ilk son kamelyalar'ı okumuştum ve onu da çok sevmeme rağmen böğürtlen kışı'nı daha çok sevdiğimi rahatlıkla söyleyebilirim. kitapta tesadüfler biraz fazlaydı, son kamelyalar'da da aynısını düşünmüştüm ama bu asla kitabın büyüsünü bozmuyor (bana göre). vera'nın oğluna duyduğu sevgisini, claire'nin duygu durumlarını kavrayabildiğim derinlikte hissettim; olayların akış şekli de oldukça sardı. kitabın dili de sade olduğu için okurken asla sıkılmadım, zaten iki günde bitti. sonlara geldiğimde daha bir duygusallaştım, bazı sahneler özellikle ruhuma, kalbime dokundu. finaliyse hem bir tık üzdü hem de umutlandırdı.
neyse ben neler hissettiğimi yaz yaz bitiremem, kısır döngüye girerim. kısacası hem yazım dili sizi yormayacak, hem heyecanlandıracak hem de finali tatmin edecek bir şeyler arıyorsanız rahatlıkla önerebilirim.
sarah jio'nun kaleminden okuduğum ikinci kitaptı; ilk son kamelyalar'ı okumuştum ve onu da çok sevmeme rağmen böğürtlen kışı'nı daha çok sevdiğimi rahatlıkla söyleyebilirim. kitapta tesadüfler biraz fazlaydı, son kamelyalar'da da aynısını düşünmüştüm ama bu asla kitabın büyüsünü bozmuyor (bana göre). vera'nın oğluna duyduğu sevgisini, claire'nin duygu durumlarını kavrayabildiğim derinlikte hissettim; olayların akış şekli de oldukça sardı. kitabın dili de sade olduğu için okurken asla sıkılmadım, zaten iki günde bitti. sonlara geldiğimde daha bir duygusallaştım, bazı sahneler özellikle ruhuma, kalbime dokundu. finaliyse hem bir tık üzdü hem de umutlandırdı.
neyse ben neler hissettiğimi yaz yaz bitiremem, kısır döngüye girerim. kısacası hem yazım dili sizi yormayacak, hem heyecanlandıracak hem de finali tatmin edecek bir şeyler arıyorsanız rahatlıkla önerebilirim.
devamını gör...
3.
sarah jio adlı yazarın okuduğum ilk kitabı. ilk başlarda okurken hikâye çok durağan ilerlediği için bir süre okumaya ara verdiğimi hatırlıyorum. tekrar okumaya başladığımda merak uyandırıcı bir hâl almaya başlamıştı ve bitirdiğimde, sonu ağlamama sebep olmuştu. güzel bir kitap, her ne kadar hüzünlü olsa da.
devamını gör...