böğürtlen lekesini en iyi böğürtlen yaprağının çıkarması

bir şermin yaşar kitabında geçen, aslı olup olmadığını bilmediğim ama sevdiğim bir yazarın kitabında geçtiği için inanma eğiliminde olduğum lezzetli iddiadır.

bilimsel bir dayanağı var mıdır yok mudur, bilemem. ben şermin yaşar'ın yalancısıyım. gerçi bilimle edebiyat arasında kalsam, gerçekle kurmaca arasında kalsam her seferinde ikincileri tercih ederim. bu paragraflar kendi düşüncelerimi kendi düşüncelerimle dayanaklandırdığıma göre devam edebilir.

ilk paragrafta iddianın lezzetli olduğunu söylememin nedeni böğürtleni çok seviyor olmam. memleketim olan vona'da hem anneannemin hem babaannemin köyünde yol kenarlarından böğürtlen toplamayı çok severdim. gerçi hala çok severim.

küçükken her fırsatta böğürtlen toplamaya giderdim. yapraklardan yaptığımız çanağın içine böğürtlen doldurup sonra afiyetle yerdik. böğürtlenin o mayhoş tatlılığı mayıs ayının insanı bunaltmayan sıcağı ile nefis bir ahenk oluştururdu.

ancak her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi böğürtlen yemenin de üstümü başımı batırdığım için annemden yediğim okkalı bir dayak olan sonu vardı.

sanırım annem o zamanlar şermin yaşar okumamıştı. sanırım değil kesinlikle okumamıştı. çünkü benim böğürtlen lekesi dayağı yediğim zamanlar şermin yaşar bu kitabı henüz yazmamıştı.

eğer annemle birlikte bu kitabı okumuş olsaydık ben bu böğürtlen avından dönüşte yanımda böğürtlen yaprağı getirirdim. annem de bu lekenin çok kolay çıkacağını bilmenin rahatlığıyla "kafana takma genç adam, hadi kaykayını alıp biraz dolaş" gibi bir şeyler söylerdi bana.

bazı kitaplar yazılması gereken zamandan çok sonra yazılıyor.

feyriylen de çıkıyo hızlı müdahalede. kosla oksi ekşınlan da çıkıyo bu devirde çıkmayan leke yok yeter ki üzerinde kurumasına izin vermeyin.