boş bir bankta saatlerce oturmak

insanlaradan uzaklaşmaya, tek başına kalıp kafa dinlemeye ihtiyacın olduğu için gidersin.
bazen de yalnız kalmak istememene rağmen gidersin...

düşürürsün, çoğu zaman hüzünlenir, taa uzaklara dalar, kendinle hesaplaşırsın...

genelde denize karşı yapılan eylemdir,yanına birinin oturmasıyla mecburen son bulur.

midemi üşütmeme sebebiyet vermiş, bir günde onlarca defa kusmama sebebiyet vermiş olan soğuk algınlığına sebebiyet vermiş eylem, aktivite.
apandistim patladı sanmıştı hatta doktor efendiler, öyle de ağırdı durumum.

kış aylarında yapılmamalıdır, hele de malum bank sahildeyse.

hiç yapamadığım eylem. evde saatlerce uzanabilirim, oturabilirim ama bir bankta saatlerce oturamam.

neden bilmiyorum.

kulaklık ve kitabın yanındaysa dünyanın en mutlu insanı olabilirsin.düşüncelerle yüzleşmek için ideal.

kulağımda kulaklık kim bilir ne düşünüyorum uzun süredir yapamaz oldum.

beyni resetlemek gibi bir şeydir.kimseye bağlı kalmadan sadece kendi düşüncelerinle rahatlamak istersin. bölünmeden,sorgulanmadan sade ve sadece kendinle.çoğu zaman bu boşluk duygusu insana garip bir huzur verir.

banka, taşa boş bulduğum yerlere oturup yolları ve insanları seyrederim. bilmiyorum anlamsız bir hareket belki de. ama insanların hareketleri, geçmiş ve gelecekleri çok ilgimi çekiyor.

onları hayal ediyorum. kimler, ne yapar ne ederler düşünüyorum. yabancı bir plaka gördüğüm de hangi yöne gidiyorsa ona göre tahmin yapıyorum. 35 plaka gördüğüm de haa diyorum bergamaya gidiyorlar, 34 görüyorum bazen herhalde akhisardan otobana bağlanacak diyorum.

yorgun yüzler, mutlu sıfatlar, korkan çocuklar görüyorum. madenden dönen işçinin emeğini hissediyorum. kömüt kokan bedenini kapkara gözlerini uzaktan uzağa hissediyorum mesela. tartışan çiftler geçiyor bazen, yanımdan geçerken susuyorlar.sonra canhıraş kavga ediyolar.

yaşlı insanlar geçiyor kimi zaman. selamı en çok onlar verirler.camiden çıkanları denk gelir bazen, bazense torunundan, eşten dosttan dönenler. camiden dönenler sakin görünür, torunundan dönenler metrelerce öteden anlaşılır, sırıtır yüzleri. her çocuğa kendi torunu gibi sevgiyle bakarlar.

yoksul insanlar geçer çoğu zaman. yaşadığım yer çok paraların döndüğü az paraların paylaşıldığı bir yer.dükkanların önünden geçerken ki mahcubiyetlerini hissederim. çocuklarının içindeki özlem çoğu zaman gözlerinden hissedilir.

işte böyle bir iştir bankta boş boş oturmak.
kimi zaman çevreyle harman olur kimi zaman kendinize dalarsınız. ama çoğu zaman ruhunuzu rahatlatır.

yaz aylarında saatlerce yaptığım aşırı kafa dinlemelik aktivite. gerçi bazen kendi kendime kavga ettiğim de oluyor ama olsun yine de güzel bir şey.

sağlam popo isteyen aktivitedir,ben yarım saat zor dayanırım rahatsız eder millet saatlerce oturuyormuş,kaba et bölgesindeki sinirleri mi aldırdınız ne yaptınız?

> biriyle dertleşmek

sevmem sıkılırım. ne de meraklı millet var bohem yaratıp bir de üstüne şişirip onu yaşamaya.

o bahsettiğin kaybedenler kulübü filminin bir sahnesiydi.

dükkana müşteri beklemek. alıcı piyasasına hayat vermek amacıyla duruşunu sergilemek. aramak, istemek, şansını denemek.

insanı ister istemez hüzne boğar. bir bakarsın aklından geçen nağmeleri artık mırıldanmaya başlamışsındır. biraz daha sonra 'ulan olsa idi ne kadar güzel olurdu' dediklerin geçer aklından. sonrası 'olmadı işte...' derken sesin yükselmeye başlar. bu yükseliş aklından geçenleri susturma isteğidir aslında.

bazen düşünmenizi kolaylaştırıyor, herkesin deşarjı farklı işte.

o bankta kafa patlatılan şeylerin bir sene sonra umurda olunmaması gülümsetir

bazen insanın en çok ihtiyacı olan şeydir. o bankta oturup neler olduğunu, nasıl olduğunu, daha sonra neler olacağını düşünmesi gerekir bazen insanın. bunu yaptıktan sonra rahatlamış hisseder belki insan.

zihninin sana doğru soruyu sorduğu an ve o bankta uzaklara daldığın an. bursa saat kulesinde şehir manzaralı banklarda çok kişi aydınlanma yaşamıştır sanırım.

o bank deniz kenarındaysa daha da güzel olan eylemdir. nedense ilk aklıma gelen "acaba şu an denizin diğer ucunda benim gibi oturmuş denizi seyreden biri var mı?" olur. nasıl biri olduğunu, nasıl bir hayatı olduğunu merak ederim. belki de orada bırakın denizi seyreden biri, bank bile yoktur. olsun, bu küçük tahminleri severim. hem böyle anlarda kendi hayatım üzerine düşünmeyi anlamsız bulurum. huzurlu olduğum bir yerde ruhumun sıkılmasından korktuğumdandır belki.

kendi kendini dinlemek içindekilerle yüzleşmek dışındakileri tartmak .