boşanmanın ülkemizde bir aile faciası olarak düşünülmesi

kız kardeşimin eşi, kız kardeşimi defalarca aldatmasına rağmen ailem şiddetle boşanmalarına karşıydı. yok çocukları var, yok elalem ne der yok falan filan...
geçen hafta telefonla görüşmemizde psikolojisinin çok da sağlam olmadığını anlamamla derhal (bkz: obilet)'e girip bir saat sonrasına bilet aldım. kardeşimi apar topar çocuğuyla beraber aldım, eve getirdim. boşanma davası da açtık, umarım çok da uzamaz. bir daha da kendisi istemediği müddetçe ailemin yapabileceği her yaptırımı da göze alarak onu başka yere yollamayacağım.
arkadaşlar, insanlar evlenebileceği gibi anlaşamadıklarında, aldatıldıklarında, şiddete maruz kaldıklarında ve daha türlü makul bahanelerle boşanabilir. kişinin sağlığı, psikolojisi elalemin ne dediğinden daha önemli. lütfen özellikle kız çocuklarınızı, kız kardeşlerinizi inatla kendisine iyi gelmeyen evliliğini sürdürmesini istemeyiniz, zorlamayınız.!!!

fazla anlam yüklenmesinden ya da gerektiği kadar anlam yüklenmemesinden.

edit: burada da bahsedilmiştir #58206

öncelikle geçmiş olsun, umarım bir an önce kurtulur kardeşiniz.

nedense türk kültüründe böyle bir elalem ne dercilikle özgür iradeyi kullanamama gibi bir denyoluk yaşanmakta. bu sözün başka dilde karşılığı yok.

boşanmak ta evlenmek kadar doğaldır, haktır. evli kalmak adına mutsuz bir evlilik yürütmeye çalışmak insanı çok ciddi yıpratır.

çocuk varsa bir aile faciasıdır. bu nedenle boşanmamak daha büyük bir aile faciasına yol açabilir. iki ucu boklu değnektir. artık peçeteyle filan az boklu tarafından tutarak sorundan kurtulmak gerekir. boşanma konusunda en doğru kararı yine kişinin kendisi verecektir.

ilave

kişiyi burada bir karara yönlendirmek en yanlış yaklaşım olacaktır. ileride pişman olacağı bir kararın sebebi olmaya kimsenin hakkı yoktur.

maalesef ülkemizde böyle bir durum söz konusu olmaktadır. ama asıl sorun insanların birlikteliklerine mantıklı şekilde son verememeleri neden bunu yürütemiyoruz diyip yolları ayırmak bu kadar zor geliyor anlamıyorum. boşanmak isteyen kadın şiddete maruz kalıyor üzücü bir durum. birbirine bir şeyler aktaramayan bireyler bir süre sonra mantıklı şekilde yollarını ayırmalı bence.

yara olarak algılar, hem de hiç kapanmayacak bir yaradır bu onlara göre.

boşanmanın en zor evresi her iki taraf içinde ailelere açıklanma kısmıdır. aile, boşanmayı yeni bir yaşam kurmak değil de "dağılmak" olarak algılar. ve aile çocuğunun yaşadığı beden ve ruh açısından önemli etkileri olan bu yaralanmayı tedavi etmeye ayıracağı enerjiyi " el alem ne der terör örgütü "nün " ne derler, ne diyeceğiz, şimdi ne olacak.." vb. gibi zibilyon tane sorusuna cevap bulmak için harcamak zorunda kalır. evet, zorunda kalır. toplumun parçası olan ailenin her bireyi bundan nasibini alır.

boşanmak onlara göre kusurdur ve dahil edememeyi/olamamayı her sorulan soruyla hissedeceklerdir.

edit: evlenmedim dolayısı ile boşanmadım da :) toplumda yaşayan bir bireyin gözlemleridir.

istediğiniz kadar bir kez daha deneyelim belki düzelir falan argümanları kullanırsanız kullanın olmuyorsa olmuyordur.

boşanma kararı almış bireylerin bu açıdan bakmadığı lakin ailelerin böyle düşündüğüne eminim. iki tarafla bir araya gelmek istenir ve bu duruma karşı gelip olmaması için ellerinden geleni yaparlar. hoş değildir. boşanmak facia değildir, saygı çerçevesi içerisinde boşanmak en güzelidir. boşanmayı savunmuyorum lakin ortada bir sevgisizlik, saygısızlık ve güvensizlik varsa olması gerekendir. eğer bir çocuğa anne ve babaysalar kavgalar o çocuğu mahvedecektir, büyük travmalara yol açacaktır. psikiyatri kliniklerinde çocukluğunda kaotik ortamlarda büyümüş ve ergenliğini ve yetişkinliğinde sinir hastası olarak büyüyen cok çocuk var. yormadan, kırmadan boşanmak facia değildir. herkes için en hayırlısıdır.

boşandığınızda herkes acıyan gözlerle bakar size. moral vermeye çalışmaları bile yaralıyıcıdır. aileler zaten "vah vah tüh tüh" modundan çıkamazlar bir süre. bi yerden sonra siz de girersiniz o moda. kötü birşey yaptığınızı düşünmeye başlarsınız. tabi biten evlilik hayatınızda bir boşluk bırakır. yalnızlık, insanların size acıması, ailenin durmadan seni bu durumdan kurtarmak için birşeyler yapmaya çabalaması ruh halinizi iyice dağıtır. biriyle tanışırsınız alıcı gözle süzer sizi şöyle bi tam etkilendi etkilenecek dediğiniz o eşikte "boşandım" dediğiniz an düşen yüzünden okursunuz herşeyi.

hepsi bitip kabullenme başlar bir süre sonra. evet boşandım ve evet lanet olası artık senin gözünde de ailem gözünde de sayenizde kendi gözümde de "ikinci el" bir insanım.

çocuklar için faciadır. genç beyinlere travma yaşatır.

gelinlikle çıkan kefenle döner diye bi söz var durumun vehametini varın siz düşünün

insanlar ayrılabilir . çocuksuz çiftlerin ayrılması çok sorun olmuyor. ama ortada çocuk varsa işler değişir. olan hep çocuklara oluyor. aynı evde sürekli kavga eden ebeveynler ayrıldıktan sonra da çocuk üzerinden kavga ediyor.

insanlar boşanabilir bu normal bir şey. nasıl sevipte evlendiysen sevmediğin zamanda boşanırsın. anlaşamadığın, uyumlu olmadığın bir insanla ömür mü geçer? bunu facia olarak düşünen insanlar gelsinler o dayak yiyen, altalın yada artık eşine eski gözle bakmayan insanların yerinde olsunlar. bakalım yinede bu kadar rahat konuşabilecekler mi?

kaliteli bir şekilde boşanabileceğiniz insanla evlenin.
evdeki televizyon kimde kalacak diye kavga eden çift tanıyorum ya.

ki benim için olay, canımden öte sevdiğim köpeğimi alır eşyaları bırakır giderim.
bu kadar basit, maddiyatçılık kötüdür.

eskiden öyleydi, şimdi kimse kimsenin ağzının kokusunu çekmiyor, patır patır boşanıyor.

aynı evde yaşayabilmek için; yedi sülalenin kaynaşması, hatta bunun için birçok davet düzenlenmesi ve devletin haberdar edilmesi gerekmesi bu durumun başlıca sebebidir. bu bağlamda teke tek bir ilişkinden fazlası olduğundan maddi ve manevi yıkımlar kaçınılmaz.

mutsuz ebeveynler kendilerine olduğu kadar çocuklar içinde faciadır. boşanmaları hem kendilerine hem de çocuklarına yararlıdır. ilerleyen dönemlerinde çocuklar mutsuz evlilik yaptıgında, ailesinde gördüğü mutsuzluğu normal sanarak evliliğini sürdürmesi olarak sonuçlanabilir.

kurulu düzen diye boşanmayan o kadar mutsuz evlilikler gördüm ki kendilerini yıpratmaktan başka bir şeye yaramıyor gerçekten.

özellikle kırsal kesimden gelip evlenen kadınlarımız için. aslında ayakları üzerinde sapasağlam durabilcek güçleri olmasına rağmen bir türlü cesaret edip boşanma eylemini yapamadıkları düşünce biçimi. bundan dolayıda mutsuz aileler ve onun beraberinde mutsuz çocuklar yetişiyor. zincirleme bir şekilde bu durum devam ediyor. boşanmak dünyanın sonu değil ama mutsuz bir aile gerçekten bazı şeylerin sonu oluyor. sevmeden evlenmeyin , evlendiniz yürütemiyorsanız da boşanın. bir gecelik zevkle yaptığınız çocuklar sizin mutsuzluğunuzu çekmek zorunda değil.

bağlanma ile ilgili ciddi sorunlarımız olduğundandır. ebeveynler birbirinin canını yakmaya uğraşmadığı sürece çocuk için de üstesinden gelinebilir bir problemdir.

hiç de facia olmadığını her gün anlıyorum. bu gün büyük kızımla "fenotip" tartıştık (gerçi o anlattı ben dinledim) baba sen kıvırcık saçlısın ya, bize geçmemiş ya, eeee? sen resesif sin dedi bana, o zaman sen küçük mm sin dedi, ne oluyor lan dedim, bu 14 yıl önce altına yapan kızım değil mi?
dip: konudan saptım evet.