boşanmanın ülkemizde bir aile faciası olarak düşünülmesi

olayın özü ekonomik. düğünde takılan altından başlayan ve ömür boyu nafaka ile devam eden konu başlıkları var.

çocuğunun yanında sokak ortasında vurulan kadınları konuşmak istemediğim için ekonomiden dem vurdum.

türk aile yapısına aykırıdır boşanma da. bir diğeri de biz eşcinseller. her türlü rezalet, ensest, şiddet resmi nikahlı eşler arasında olur ama suçlu biz oluruz. toplum komple ikiyüzlü. bu toplumdaki insanlar tabi boşanmaya aile faciası olarak bakar. biz biliyoruz sizin aile yapınızı.

yıllardır böyle görüldüğünden bu leş toplumsal baskılar yüzünden kim bilir kaç kadın erkek şiddetine maruz kaldı da ayrılamadı, kaç kadının hayatı sömürüldü. öyle çok hikayeler var ki delirmemek elde değil. var hala o kafada hödükler ama, devir değişti. boşanın ulan. elaleme de söyleyeceklerine de sokayım. hayatlarımızdan, haklarımızdan daha önemli değil hiçbir birliktelik. mutsuz olunduğu, anlaşmanın güçleştiği veya başka olumsuz ne olay varsa boşanın bitsin. ben ne karşımdakine ne topluma harcarım hayatımı, mutsuz olduğum yerden de kişiden de kaçarım.

evlenmek ne kadar normal bir olaysa boşanmak da o kadar normal bir olay. bu eve ancak kefenle girersin diyen kıt kafalı toplum bunu anlayamıyor işte. evlenmezse kızım orospu olur, el alem ne der diye herkesi kendi gibi mutsuz yapmaya çalışır toplum.

akıllı insan toplumdan uzak duran insandır.

toplum baskısının etkileri aslında bunlar. evlilikler de bu baskı ile ortaya çıktığı için, aileler boşanma konusunda da söz sahibi olduğunu düşünüyor.

ülkede evliliklerin bir çoğu hür irade dışında gerçekleşiyor. silah zoru ile nikah masasına oturtup, zorla imza attırtmaktan bahsetmiyorum. toplum psikolojisi ile bireylerin bilinçaltına evlenmesi gerektiği çocuk yaştan itibaren işleniyor.

birey ise aileden ya da toplumdan baskı hissetmediğini düşündüğü halde, bilinçaltında oluşan bu fikir nedeniyle evlenmesi gerektiğini düşünüp karar alıyor.

tabi bizim toplumda evlilikler bireyler arasında değil de aileler arasında oluşuyor. kayın, elti, görümce, bacanak, kayınço hatta dünür gibi saçma sapan tabirlerin ortasında buluyorsun kendini. sonucunda sadece eşinden değil, bu tiplerin hepsinden boşanacağın için ciddi bir yıkım oluyor aileler için.

evet bu yüzden boşanabilmek medeniyettir ve boşanabileceğiniz adamlarla/kadınlarla evlenin.

insanlar boşanmak istedi diye kurşunlanabildiği için normaldir.

bunu iki şeye bağlıyorum ben:
1- kutsal bekaret
2- kutsal aile.
dul kadına iyi gözle bakılmaz, dul kalınca napıcaksın gibi söylemler var toplumda. bunun türkçe meali şu "bi kere y.rr.k yedin diye hep istersin derler, gelen geçen s.kmeye çalışır, adın da o.p.ya çıkar, o yüzden kocanla ölene kadar otur." ben mi yanlış anlıyorum arkadaşlar, niye bakılmasın yoksa dul kadına iyi gözle, bekar kadına bakılıyosa? ki ona da bakılmıyo. öyle leş bi zihniyet ki, kadını başından atabilen bir daha tövbe istemiyor, babası bile olsa. bazı insanlar için durum bu.

daha normal insanlar özellikle çocuk da varsa, bi daha nasıl evlenecek, çocuk ne olacak, boşanınca daha mutsuz olur gibi düşünerek olabildiğince tarafların arasını bulmaya çalışıyor. burda biraz iyi niyet var yine. ama herkes için asıl büyük facia, birbirini sevmeyen iki insanın birlikte yaşamaya devam etmesi olabiliyor.

toplumsal baskı nedenlerden biri. baskı görece batıda daha az olsa da yine de var. insanların çoğunun yürütemedikleri ilişkiler içinde olmalarının nedenlerinden biri alışkanlıklar. kötü olsun ama düzen bozulmasın mantığı.
kadın özelinde boşanmak daha zor özelikle ekonomik özgürlüğü yoksa bir de aile kurumunun içinde kadını mülkü olarak gören koca kadını bırakmak istemiyor. kadın cinayeti haberlerine bakarsak çoğunun eski koca ya da eski sevgili olduğu görülüyor.

evlenmek kadar ayrılmak da insana dair. bunu kabul etmeyeceksen evlenme.