1.
aslında mutluluğun yaşanılan devrin bozukluğuyla bir ilgisi yoktur. insanların karaktersizliğinden dem vurmak boşunadır. söz gelimi bukowski bütün gün yatakta kalmanın güzelliğini kimseyi görmek zorunda olmamasına bağlar, seçilmiş bir yalnızlığı lüksten sayar; bir insanı ancak yeterince tanımıyorsak sevebileceğimizi söyler. yaşarken pek kimse sevmez van gogh'u, ölüm döşeğinde iken "mutsuzluk sonsuza dek sürecek" anlamına gelen "la tristesse durera toujours" sözleri dökülür kederli yüreğinden. shakespeare insanlardan hoşnut değildir. "cehennem bomboş ve tüm şeytanlar buraya toplanmış." der. biraz daha eskiye gidersek m.ö. 500'lerde herakleitos insanların hâline acıyıp vahlandığı için hep üzgün bir yüz ve yaş dolu gözlerle dolaşırmış. demokritos da insanlığın hâlini boş ve gülünç bulduğundan halk arasına alaycı bir güler yüzle çıkarmış. timon lanet okur; tehlikeli, zararlı, bulaşıcı diye kaçarmış insanlardan. yani insanlık tarihinden beri hiçbir zaman iyi olmamıştır yaşanılan devir, toplum. muhtemelen olmayacaktır da.
devamını gör...
2.
devamını gör...
3.
bu devirde mutluluğu sanallaştırdılar. artık gerçek mutluluk prim yapmıyor. bu tabiki kıstas değildir. insan mutlu olmak için çabalamalıdır ama maalesef herkes bu yalan deryasında sürüklenip mutlu insan rolü yapmak istiyor. bu durumun farkında olanlar ise gördükleri ve yaşadıkları dolayısıyla mutsuzlar...
devamını gör...
4.
devir üzme devri. ben bu devirden değilim.
devamını gör...