bu kadar insan salak olamaz diye düşündük

geri alınamayacak şekilde kaybedilmiş bazı şeylerin ardından yapılan acı dolu bir itirafın ifadesidir.

bu ifadeyi çiftlik bank skandalının ardından yapılan bir röportajda duymuştum ve bana çok komik gelmişti. evet, komik. çünkü ben bu şekilde dolandırılan insanların tarafında değilim ve onlarla empati kuracak kadar medeni bir insan olamadım hiçbir zaman.

ismail saymaz’ın da ilgilisini çekmiş bu cümle ve tosun bank isimli kitabında o da bu cümlede atıfta bulunmuş. ne de olsa aynı okulda eğitim gördük. hatta ismail saymaz okulda reis iken ben devrimin çok güzel bir ihtimal olduğunu düşündüğü için dayak yiyen ekipte idim.

türkiye’nin, yalnız ve güzel ülkemin hali ahvalini özetleyen bir cümledir bu. eğer bir şeyi yeteri kadar çok insan yapıyorsa o salakça olamaz. herkes çiftlik banka para yaptırıyorsa bu akıllıcadır, herkes caprice gold otele yatırım yapıyorsa bu zekicedir, herkes jetpa’ya güveniyor ve imza otomobillerine inanıyorsa bu karlıdır. thodex bu kadar talep görüyorsa bu insanların bir bildiği vardır.

peki bunlardan sonra ne oldu? herkes o kadar salak mıymış? bu kadar insan haksız ve kısa yoldan kazanç sağlamak için tufaya mı düşmüş? buna üzülsek mi gerçekten?

tüm bunlardan ve başlıktaki cümleyi okuduktan sonra aklıma iki şey geliyor. biri sülün osman’ın “ beni dolandırmak istemeyen kimseyi dolandırmadım.” sözü, diğeri ise john kennedy toole’un harika kitabı alıklar birliği’nin ismi ismine ilham olan jonathan swift’in “ dünyada gerçek bir dâhi varsa, bunu anlamak kolaydır, çünkü bütün alıklar ona karşı birlik oluştururlar.”

kim dahi, kim alık? siz karar verin.