bu ülkede bir kadın daha parçalandı

sabah azra nın haberi görünce . artık bu iş tamamen yoldan çıktı diye düşündüm. insanlar öldükten sonra büyük cezaların verilmesi bir başarı gibi lanse ediliyor. bu sadece azra için değil aslında. nedense hiç bir yetkili neden böyle oldu nasıl engelleriz sorun nerede diye kafa yormuyor. ahmet kural sıla yı darp etti 3 yıl ile yargılanıyor. ama bu adalet sanki başka kadınlar için aynı değilmiş gibi. mesela neden 3 yıl altında insanlar cezaevinde yatmıyor. neden şikayetçi olamayan kadınların hakkını kamu davaları ağır, cezalar ile aramıyor. bu soruların cevabı muhtemelen cezaevleri çok dolu olarak veriliyor. eee bu kadar basit mi. hep böyle mi devam edecek peki. artık şuna inanıyorum ülke yöneticileri gerçekten insanları umursamıyor.

bugün sabah itibariyle aldığımız haber. ve artık bu kaçıncı. biz bu ülkede bir kadın kaybolduğunda bir kaç gündür bir kadından haber alınamadığında hep bunları mı düşüneceğiz ve başımıza bu mu gelecek. bir mahlukat neye güvenerek bu olayı yapabiliyor. nasıl oluyor da yakalanmayacağını düşünüyor ceza almayacağını düşünüyor. biz de hala istanbul sözleşmesinden çıkmayı falan tartışalım yıl 2021 ülkede bir kadın daha parçalandı. aloo. bu ne demek biliyor musun bu ne demek!!!

gecen sene yine bu zamanlardı pınar gültekin haberi ile sarsilmistik. bugun de azra.gecen bir yılda ne yazık ki yüzlerce kadın katledildi ve buna rağmen istanbul sözleşmesinden çıkıldı. artık sinirlerim öyle yıprandı ki tepki verecek gücüm bile kalmadı. bağırıp ağlasam küfretsem bastakilere belki biraz rahatlarım.ancak bu ölenleri geri getirmez.

yeter ya yeter! gencecik bir kadın daha gitti. evet, daha! daha kaç kadın, çocuk ya da hayvan zarar görecek, gidecek, bilmiyoruz bile. kanım çekiliyor, diyecek bir şey bulamıyorum, yazıp yazıp siliyorum. bittik artık bittik.

bu ruh hastaları, caniler yüzünden penceren bile bakmaya, balkona bile çıkmaya korkar olduk. yalnız yaşadığım belli olmasın diye kapının önüne erkek ayakkabısı koymak istemiyorum ben mesela. gönlümce, tek başına sokakta gezmek istiyorum. iş görüşmesine gideceğim zaman kimle gitsem diye düşünmek de istemiyorum artık. şunu yaparsam, bunu dersem yanlış anlaşılır mıyım diye düşünmek istemiyorum. güldüm diye başka anlamlar yüklenmesin mesela. şort ya da etek giydim diye laf yemeyeyim. attığım adımı bir ruh hastası yüzünden “başıma ne gelir, canıma kastedilir mi” diye düşünerek atmak istemiyorum, sokağa adım attığım andan itibaren derin bir nefes alıp günü kucaklamak istiyorum.

çok şey istemiyoruz biz ya, kadınlar, çocuklar ve hayvanlar olarak sadece rahatça “yaşamak” istiyoruz.

(sadece gönlümüzce yaşamak istediğiniz için bu yazdıklarımın pozitif ayrımcılık istiyormuşuz gibi algılanmasını da istemiyorum ve bunu açıklamak zorunda olmak bile ayrıca canımı sıkıyor.)

çok üzgünüm çoook diyecek kelimeler bende tükendi... bir kadın ve hayalleri daha... :(

çok zor kadın olmak...

durakta beklesen kornayla taciz, yolda yürüsen laf atmalar... çok şey değişmeli.. pis zihniyetler kalkmalı, engellenmeli, susturulmalı..

eeey erkekler artık empati kurun, yanımızda olun daha nicelerimiz için... gözyaşları son bulsun lütfen... lütfen :(((