bugün nasıl hissediyorsunuz sorusu

iyileşmeye çalışan bir kanser hücresi gibi

iyi hissediyoz.

bu sorunun cevabı sadece bir durum belirttiğinden genelde cevap vermemeyi seçiyorum. çünkü durumların üstesinden gelebilmekle onu tespit etmek arasındaki farkı sıklıkla gözden kaçırıyorum.

birazdan istanbul vilayetine doğru yola çıkacağım.

hava çamurlu olduğundan bir miktar keyifsizim ve fakat akşama orta dünya'yı ziyaret edeceğimden modu düşürmemeye çalışıyorum.

bir de inş yolda ceza yemem.

akşam izmire 9 saat yolum var. bol bol şarkı indirmeye çalışıyorum. eski üniversitemden arkadaşlarımı göreceğim için keyifliyim. kalacak yeri de hallettim. mis gibiyim mis.

gündüzleri full kebap yatıyorum da, akşam çalışmaya gitmek üzüyor beni. daha sonra gece evime gelip sabah olunca uyanmak zorunda olmamam neşemi yerine getiriyor.

wanna end it all but still looking for a way out of this hell.

bugün mutlu hissediyorum o yüzden bugün bitmesin. yeter ya mutlu geçen bir günü durdurup o günde kalabilelim artık.

heyecanlı. inşallah istediğimden beklediğimden olabilecek olan tüm ihtimallerden daha güzel daha keyifli daha iyisi olur bir şeyin olayı netleşecek. tanrım sen konuyu biliyorsun. teşekkürler.

mutluyum he. umarım yarın ve ondan sonraki günde böyle olur. enerjik olduğum günleri ayrı bir seviyorum.

bi tane yeni uyanmış beyaz tshirtli amca görseli var ya hani kıvırcık saçlı.
öyle uyandım.
yıldız tilbenin makyajsız hali olarak devam ediyorum hayata.
tipimle değil ruhen.

ekseriyetle yorgun, sırtım da ağrıyor * ve bir tık sinirli. he bir de açım*

inanılmaz tuhaf hissediyorum. bu hafta başında gezme amaçlı finlandiyaya gelmiştim. * 6 günlük bir seyahat planlamıştım ve ikinci gün bunun çok uzun olduğunu düşünüp keşke daha kısa bir süre ayarlasaydım diyordum. taa ki kuzey kutup dairesinde bir çadırda tek başıma bir ocağın başında otururken yanıma gelen hanımefendiyle tanışana kadar. inanılmaz ama galiba hayatımın aşkını harika bir aşk hikayesi ile buldum ve hiç beklemiyorken, hiç ummazken böyle bir şeyi. bugün ayrılmak zorunda kaldık çünkü ben şehir değiştirmek zorundayım ve çok üzgünüm bunun için. ama şimdiden çok anlık bir kararla üç hafta sonrasına tekrar bilet aldım ve gelip daha uzun kalacağım onunla. gerçekten çok garip hissettiriyor bu durum bana. muhtemelen birbirimize daha çok alışıp ayrılınca daha çok üzüleceğiz ve biraz imkansız bir aşk çünkü kendisi costa rica'lı ve stajı bitince ülkesine dönecek.

bilemiyorum uzun zamandır bu kadar karışık ve kalabalık duygulara sahip olmamıştım.

okuyunca çok kolpa bir hikaye gibi tınlıyor ama hayatın kendisi kadar gerçek..

garip.
öyle büyük bir derdim, sıkıntım olmamasına rağmen sıkkınım. o havaya girme olayları olmuyor bende, yapamıyorum.
hoşuma giden bişey görüyorum mesela. bir resim, bir video yada başka birşey. ilgimi yönlendiriyorum hemen ve unutup gidiyorum o az önce ki halimi. fakat sorun burada başlıyor.
ilgimi çeken şey ile vakit geçirdikten sonra yine aynıyım. hani neşeden, mutluluktan kahkahadan ikiye yarılsamda o bittikten sonra yine düşüyorum.
sürekli bir tetikleyiciye mi ihtiyacım var benim? dünya insanları beni mutlu etmek için mi var? bana iyi gelecek içerikler hazırlamak ya da beni mutlu eden davranışlar mı sergilemek zorundalar? ben ne istiyorum, ne olsun istiyorum ya hu çıldırıcam!
bilmiyorum.
belki de cevap, sorumun içerisinde saklıdır.
gerçekten bilmiyorum.

daha iyi günlerim de oldu.

neşeli şirin.

korkunçtum korkunç.
anksiyete dolu bir gündü.
sonra hallettim her bi şeyi.
herkese de teşekkür ederim burda da mikmiktim birkaç kişinin kafasını.

irinsiz...

bugün bana kısa boyluyken nasıl hissediyorsun diye soruldu. her zamanki gibi dedim, çünkü ben her zaman kısayım. lisede seninle dalga geçmediler mi hiç diyor bir de. niye dalga geçsinler dedim, dünyadaki tek kısa ben miydim ulan. insan altını temizlediği kardeşi tarafından örselenince çok komik oluyor. bacaklarım kısa diyorum biraz yavaş yürü senin kadar hızlı yürüyemem. sen de koş o zaman diyor. kısa olmak çok zor.

çok güzel hissediyorum.

ve de uykusuz ve de yorgun ve de aç.