bulunduğun şehirden gitme isteği

bir nevi bunalmışlıktır. çevresindeki hiç kimseyi görmek istemeyen insanların başka bir yere gitme ihtiyacı duymasıdır.

bulunuğun yerden başka yerde gittiğinde her şey düzelecekmiş gibi gelirmiş insana derler. doğru da. herkes bulunduğu yerden gitmek istiyor, lanetler ediyor kaldığı yere, şehre. oranın güzelliklerini, orayla bağın........ neyse neyse edebiyat yapamayacağım şu an :) bana kalsa bu ülkeden temelli gitmek istiyorum da fırsat gelmedi henüz.

gitmek istedikçe daha da sabitlendim..
şaka gibi..

iç anadolu topraklarında yaşayan naif bir kız çocuğuysanız gayet doğal bir durumdur.

bünyemde bulunduğum semtten gitme isteği şeklinde cereyan eden durumdur. ama ekonomik bağımsızlığınızı elde edememiş ve ayda 10.000 gibi bir gelire ulaşamamışsanız istediğiniz nezih ve güzel semtlere taşınmanız bi' tık zordur. istediğim şehirde yaşamak ise pandemiden dolayı imkansıza yakın.

yıllarca gitmek için uğraş ve sonunda git, daha sonra bir virüs gelsin ve kaçtığınız şehre geri dönmek zorunda kalın. şanssızlık değil de nedir bu?

kendinizi yaşadığınız şehire ait hissetmediğinizde gitmek istersiniz. geride kalanlara bahane gerekmese bir dakika durmam. iş bulup ayrılmak en mantıklısıdır.

8 ay önce yaşadığım ayrılık sürecinde düşündüğüm tek şey izmir’i bırakıp, ankara’ya yerleşmek ve bu ağır acıdan kurtulmaktı.

ama zihnimin de benimle geleceği, nerede olursam olayım bu olayı aşamazsam o zindandan kurtulamayacağımı anladığımda bu fikir hayatımın hatası olma arefesinde rafa kalktı.

kaçmak çözüm değil, ertelemek kar topu misali sorunun daha da büyüme sebebi.

kaldım. için için yandım. ama küllerimden minik filizler çıkardım.

gidersem başka şehirde yapamam hissi var zaten her işi yapabilecek bir durumda olmadığım için aç kalır bir köşede saç sakal karışmış bir şekilde dilenirim rezil olurum gibi geliyor.

istersen evren değiştir. kafandaki her yere gider. her yere gider. her yere gider.gider.

nerede değilsem orada iyi olacakmışım gibi gelir (baudelaire) halet-i ruhiyesi.