büyük şehir hayatını sevmek

hareketi, gezmeyi ve eğlenmeyi seven ve tekdüze yaşamak istemeyen kişinin içinde bulunduğu durum.

şehrin merkezinde yaşamamayı gerektirir bence çünkü, trafik, kalabalık, gürültü, patırtı vs derken insan kendini o şehirden nefret ederken bulabilir ama biraz şehir merkezinden uzakta yaşayıp istediği zaman şehir merkezine ulaşma imkanı olan biri için büyük şehrin sevilebilir yanları mevcuttur. insan, bazen büyük şehrin bazı güzellikleri için bazı zorluklarına maruz kalmaya razı olabilir ama o da mecburen değil de kendi istediği zaman olabilen bir maruziyet olmalı.*

her ne kadar insan kaostan bunalıp bazen gitmek istese de köy hayatı herkese gelmez o yüzden hiç gözüm yemiyor böyle köye yerleşmeye falan. şehir hayatı iyidir, alışkın olunan hayat bu çünkü.

çıkışsız kısır bir döngüdür. daha geniş ve konforlu bir yaşam mış gibi zararlı bir alışkanlık edinilmiş ve bağımlılık oluşturmuştur. hem dinlenebilmek için kaçmak bir düş olarak görülür, hem yeniden özlenir. yeterince uzak kalınabildiği deneyimlendikten sonra, bu bağımlılık kırılır ve tam aksi bir nefrete dönüşür.. (istanbul ankara vb metropollerden kaçıp önce izmirde yaşayıp, sonrasında da bir sahil kasabasına yerleşen dostlarımın izmir'e -zorunlu işler amaçlı dahi olsa- gitmeye zorlandığını biliyorum.)