büyük şehir insanı vs küçük şehir insanı

kesinlikle aynı kültüre sahip olması beklenemeyecek iki insan türüdür.

hayatının ilk 20 yılını büyük şehirde geçirmiş, kalan 25 yılını ise küçük şehirde geçiren anneme geçenlerde tekrardan istanbul’da yaşamak ister misin diye soruldu. şehrin çok yorduğunu,sessizliğe alıştığını ve artık o yoğun tempoyu sevmediğini söyledi.zamanla düşüncelerimiz ve hayat tarzımız büyük değişimlere uğruyor.

büyük şehirde büyüdüğüm için kalabalıklara, kaosa, beklenmeyene, güvensizliğe, elimden geldiğince temkinli olmaya alışkınım. o kadar alışkınım ki bunları yaparken farkında bile değişmişim ta ki küçük şehirde yaşayan insanlar tanıyana kadar.

hemen hemen hepsi kalabalıktan hoşlanmıyor. bir avmye, markete, pasaja girelim hızlıca oradan çıkmaya çalışıyorlar ben ise uyuşuk uyuşuk ürünlere bakıyorum halbuki. insanları önümden arkamdan yanımdan geçmiş hiç önemli değil. kanıksadığım için insanları fark etmiyorum bile sadece ne için geldiysem o şeye bakınıyorum.

küçük yerin insanı birbirini tanır ve birbirine benzer. bir şehirde hırsızlık uğursuzluk fazla yoksa insanlar da her yeri öyle zanneder bunu arkadaşlarımı iki yıl boyunca gözlemleyerek iyice anladım.
eşyaları ev dışında bir yerde ortalıkta bırakmak, odayı öylece bırakıp çıkıp gitmek, masada yatakta değerli eşya bırakmak, dolabı kilitlememek gibi huylar buna örnek olabilir. neden tedbirli olmuyorsunuz ya çalınırsa eşyalarınız dediğimde aman nolacak bir şey olmaz dedikten sonra hırsızlığa uğramaları ve ben demiştim size nutuklarımı dinlemeleri..

ulaşım araçlarının çoğu gün içinde dolu geldiği için birçok insan bir önceki duraklara yürür veya benzer davranışlar sergiler ama gel de bunu nüfusu elli bin kişilik yerden gelen minik kuşumuza anlat.
bazen bir önceki durağa keyfi yürüdüğümde bile bana tuhaf tuhaf bakıp o kadar yolu nasıl yürüyorsun diyorlardı. (2 dk sürüyor)

gelenekçiliği yoğun bir şekilde yaşamaya devam etmeleri ve büyük şehirden gelen insanları sanki kültürel bağları hiç bilmediklerini sanmaları. elbette yöresel şeyleri insan bilemeyebilir ama tutup da şey demezsin mesela bizim evde çayı çorbayı yemeği vs kadın yapar o servis eder sonra toplar yıkar falan. allah allah hiç duymamıştık kanka. her ilde erkeklerin çoğunluğunun ev işleri konusunda gram yardımcı olmadığını biliyoruz zaten.

yoğun bir şekilde ahlak satmak ama bunun aksini büyük falsolar vererek göstermek.(k.şehir)
ve son olarak mıç mıç yakın temaslar. kola girme, el tutma, gereksiz samimiyetler (tanışalı sadece üç buçuk dakika olmuş)
bunları genellikle büyük şehirden gelen insanlar yapmazlar çünkü kimse kimseyi tanımıyor her an bir tehlike çıkabilir.
sırf bunları yapmıyorum diye bana arkamdan mesafeli ve soğuk dedikleri de oldu. seni tanımıyorum etmiyorum merhaba merhaba günaydın iyi günler yeterli bu kadar.

büyükşehir insanıyım ama küçük bir şehirde yaşıyorum maalesef.

istanbul insanı da, ankara insanı da büyük şehir insanına girer.

büyük şehir insanlarının daha stresli olduğu aşikar.küçük huzurlu,sessiz ve sakin bir kasabada yaşamak isterdim.hayatın daha dingin ve yorucu olmazdı sanırım.

kucuk sehir tabiki. hatta mumkunse cok kucuk.

küçük şehirde yaşam kolay ve koşturması yoktur..
çocuk büyütmek için idealdir,

küçük şehir insanın büyük şehirde kız çocuğu büyütmesi. o kızın ne büyük şehir insanı ne de küçük şehir insanı olamaması, büsbütün ortada kalması.

kime göre neye göre? eskişehir'e nevşehirden gelmiş bi kız bana "ben büyük şehir insanıymışım ya buraya gelince onu anladım" demişti. eskişehiri büyük şehir zannetti garibim.