can yücel dizeleri

- sonnet 66:
"tir’d with all these, for restful death ı cry,
as, to behold desert a beggar born,
and needy nothing trimm’d in jollity,
and purest faith unhappily forsworn,
and gilded honour shamefully misplac’d,
and maiden virtue rudely strumpeted,
and right perfection wrongfully disgrac’d,
and strength by limping sway disabled,
and art made tongue-tied by authority,
and folly, doctor-like, controlling skill,
and simple truth miscall’d simplicity,
and captive good attending captain ill:
tired with all these, from these would ı be gone,
save that, to die, ı leave my love alone".
william shakespeare

- 66. sone:
"vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,
değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.
değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,
değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,
değil mi ki ayaklar altında insan onuru,
o kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,
ezilmiş, horgörülmüş el emeği, göz nuru,
ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş,
değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,
değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,
doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,
değil mi ki kötüler kadı olmuş yemen' e
vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama,
seni yalnız komak var, o koyuyor adama".
can yücel

hamiş: daha mükemmel bir çeviri (yerelleştiri) yapılamazdı herhalde. iki büyük ustaya da selamlar.

"badem çırparcasına olacak ölümüm,
azalarım dökülecek toprağa,
yine ben toplayacağım sepete".

uğradığım meyhanelerde hep senin içimin var
ben mezesiz demleniyorum biliyorsun
içerken hep yanımda
yanımda buğulu bir bardak
bir bardak su gibi
yanımda hep sen varsın

cehennemin dibi

ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
sevdiğin kadar sevilirsin...

hassas bünyeler için biraz ağır kaçabilir ama sonuçta can baba böyle yazmış.


“anamın amına kar yağdı
sonra öyle bir güneş doğdu ki güneş”

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
dilimizde akşamdan kalma bir küfür
salonlar piyasalar sanat sevicileri
derdim günüm insan arasına çıkarmaktı seni
yakanda bir amonyak çiçeği
yalnızlığım benim sidikli kontesim
ne kadar rezil olursak o kadar iyi

kumkapı meyhanelerine dadandık
önümüzde altınbaş, altın zincir, fasulye pilakisi
ardımızda görevliler, ekipler, hızır paşalar
sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
öyle sıcaktı ki çöpcülerin elleri
çöpcülerin elleriyle okşardım seni
yalnızlığım benim süpürge saçlım
ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi

baktım gökte bir kırmızı bir uçak
bol çelik bol yıldız bol insan
bir gece sevgi duvarını aştık
dustuğum yer öyle açık seçik ki
başucumda bi sen varsın bi de evren
saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
yalnızlığım benim çoğul türkülerim
ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi

can yücel kendi sesinden dinlemek için link

kursak, diye bir yer var.
heveslerim.. hayallerim.. sevdiklerim.. hepsi orada..

"bağlanmıycaksın bir şeye öyle körü körüne, olmasa yaşayamam demiyceksin, demiyceksin işte, yaşarsın çünkü..."
tek kelime ile wow.

baktıkça çoğalır yıldızlar gecede
parmaklarına sayılmaz;
kimi duyulur, kimi duyulmaz,
dinledikçe çoğalır gecede,
ses gelir
ya hızlıdan, ya yavaştan.....

nahit hanım söyledi yine
neden babama yazmışım da anama şiir döktürmemişim
kaç kere yazdım cebimden uçup gittiler
ben on yedi yaşında beni yıkayan
anneme şiir yazacak kadar şair değilim.

can yücel'in olmayan ama ona yakıştırılan dize daha fazladır.
mesela, her bayram en az bir kez karşımıza çıkan, nefes almak bayramdır diye başlayan dizeler can yücel'in değil can dündar'ı köşe yazısıdır.


can yücel'den bayıldığım bir şiir var, ben bir kaç dizesini değil tamamını paylaşmak isterim. sürpriz sonlu*

yaşasın cumhuriyet

gölköy adında bir yer varmış gelibolu’da
televizyonda gösterdiler geçen gün.
gelenek edinmiş köy halkı,
‘ben kendimi bildim bileli bu böyledir’
diyor muhtar:
29 ekim’de toptan sünnet ederlermiş çocuklarını…
derken ekranda entarili bir çocuk belirdi
kirvesi tutmuş kolundan
yatırdılar bir kamp yatağına,
ardından sünnetçi olacak zat boy gösterdi
elinde bıçağıyla,
çocuk kaldırdı başını, bağırdı:
‘yaşasın cumhuriyet’ diye
bunun üzerine de ekran karardı

korkarım bu, sade gölköylülerin değil, umumumuzun
sade küçüklerin değil, büyüklerimizin de
düştüğü bir tarihsel yanılgı
çünkü sünnet değil, farzdır cumhuriyet
sünnet değil farzdır farzdır cumhuriyet

zorunlu edit: kaynak soranlar çıkacaktır, şuraya bir bağlantı bırakayım.

geldiğin kadar değil,
göründüğün kadar mutlusun
ve sakın unutma
gittiğin kadar degil,
hak ettiğin kadar unutulursun.

"ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi"

ölürsem neye gam yerim ki en çok ?
bi daha küfredemeyeceğime.

can yücel - bağlanmayacaksın
bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“o olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
demeyeceksin işte.
yaşarsın çünkü.
öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
çok sevmeyeceksin mesela.
o daha az severse kırılırsın.
ve zaten genellikle o daha az sever seni, senin onu sevdiğinden…
çok sevmezsen, çok acımazsın.
çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin...
...

ölürsem neye gam yerim ki en çok?
bi daha küfredemeyeceğime...

ben 17 yaşında beni yıkayan anneme şiir yazacak kadar şair değilim.

az ilerde ayaklarını ayaklarını yıkıyor intihar...

bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
"o olmazsa yaşayamam." demeyeceksin.
demeyeceksin işte.
yaşarsın çünkü.
öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
çok sevmeyeceksin mesela. o daha az severse kırılırsın.

ve zaten genellikle o daha az sever seni,
senin onu sevdiğinden.
çok sevmezsen, çok acımazsın.
çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
senin değillermiş gibi davranacaksın.
hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de
korkmazsın.


onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
çok eşyan olmayacak mesela evinde.
paldır küldür yürüyebileceksin.
ille de bir şeyleri sahipleneceksen,
çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
gökyüzünü sahipleneceksin,
güneşi, ayı, yıldızları...

unutma; "onu artık unuttum" demek, bir kez daha hatırlamaktır aslında...

az ilerde ayaklarını yıkıyor intihar...