castle in the sky

studio ghibli'nin ilk filmidir. hem çocuklar hem de yetişkinlerce izlenebilir; çocuklar için sakıncalı, yetişkinler içinse sıkıcı değildir. 80'leri bilemiyorum ama 90'larda bir türk kanalında gösterildiğini net hatırlıyorum bu filmin. o zamanlar "anime" manime bilmezdik tabii. ben bunu çizgi film niyetine izlemiştim ve tek kelimeyle büyülenmiştim. çocuktum herhalde o zamanlar, en fazla ergenliğimin başlarındayımdır.

3.3 milyon dolarlık bir bütçesi vardır bu işin ve geliri dünya çapında bunu neredeyse ikiye katlamıştır. zaten bilindiği gibi bu gibi şeylerde "isim yapmak" denen bir şey var. eğer ki castle in the sky, ghibli isim yapmışken çıksaydı bana göre kazancı, bütçesini 10'a da katlayabilirdi.

laputa isimli, gökteki bir kale üzerinden döner hikaye. filmin başlarında tom sawyer yerine kız bir karakterin olduğu bir huckleberry finn macerası yaşayacak gibiyizdir ama sonrasında konu çok başka yerlere gider. burada hikaye heidi'vari bir yere değil de tam tersi yerlere doğru sürükleniyor. bol bol kovalamaca, çatışma sahneleri de eseri heyecanlı kılıyor. baş karakterlerimiz pazu ve sheela'nın arkadaşlıklarıyla içlerimiz ısınırken, hava korsanlarının çatlak liderine de sempati duymaya başlıyoruz bir yerden sonra. elbette bir baş kötümüz de var. yani böyle en hırslılarından falan. fazlasıyla gelişmiş teknolojinin kötü ellere düşmesinin nelere sebep olabileceğini güzelce belletiyor hayao miyazaki burada.

buradaki konsept, üstün yazar jonathan swift'ten alınmış. miyazaki de zaten biraz o dönemlerin bazı eserleri gibi bir hava yaratmış yapıtında. yani açıkçası, küçüklüğümde bu animeyi izledikten sonra, daha önce izlediğim birçok çizgi film bana "çin malı" gibi gelmişti.

özel bir yapımdır gökteki kale. izleyiniz derim, henüz bunu yapmadıysanız.

eskiden anime izlemek bana işkence gibi gelirdi ama artık hayao miyazaki sayesinde ayıla bayıla izliyorum. keşke onunla başlasaydım bu işe. gökteki kale 1986 yapımı bir film. bu sektöre erken başlamak gibi bir avantajları var. o yıllara göre de harika bir film. keşke bizde de böyle filmler yapılsaydı.


şita boynundaki kolye çok değerli olan ve herkesin peşinde olduğu bir kız çocuğu. kolye ise ona ailesinden kalma ve uzun zamandır nesilden nesile aktarılan bir hazine. laputa ise gökte uçan ve bir kalesi olan adacık, efsane olduğuna inanılsa da onu gördüğünü iddia edenler var. pazu ise laputa'yı bir zamanlar görmüş olduğunu söyleyen bir havacının oğlu. şita bir gün kolyesi için kaçırılıp kaçmaya çalışırken uçaktan düşer ve yolu pazu ile kesişir. iki çocuk onları kovalayan kötülerden beraber kaçarlar ve tehlikeli maceralara atılmaktan korkmazlar. filmin mesaj içeren küçük kısımları olsa da benim için daha çok sınırsız hayal gücünün ve maceranın filmiydi. o laputa ve her bir detayı beni büyüledi. yürüyen şato'yu izlerken de aynı şeyleri hissetmiştim. çok çok sevdim.