caz müzisyenleri hayatı doğaçlama yaşıyor mu sorunsalı

mesleki deformasyona uğruyorlar mı? yoksa sabah beşte kalkıp spora gidip üzerine taze sıkılmış portakal suyu içiyorlar mı? neden caz müzisyenlerini kategorize etmeye çalışıyorum bir amerikalı gibi o da ayrı bir başlığın konusu.

hiç birinin müzik tarzlarında ifade ettikleri kadar eğlenceli ve hassas bir ruh halinde yaşadıklarına inanmıyorum. herkes müzik dinlerken/ bir sanat eserinin ortaya çıkması adına efor harcarken çok eğlenir çünkü bu bir tutku meselesidir ama hiç birimiz arka planda daima müziğin çaldığı, her şeyin olumlu olduğu bir ütopya'da yaşamıyoruz. her cografyanın ve milletin kendisine has ciddi sorunları var. bu yüzden her zaman görülenin bir maske olduğuna inanırım. insanlar neyi görmenizi isterlerse, onu servis ederler çünkü. bilhassa jazz mutluluğun ve neşenin sembolü olan bir müzik türüdür. bileklerini kesme modunda olan birinin size seslendirdiği parça ne kadar hareketli olursa olsun, canınızı sıkar. bu yüzden hepsi konseptin gerekliliğini yerine getiriyor. vokal'de bir dekordur unutmayın.

herkes kadar insandırlar.

sevgili zugra'ya 04:31'de bunu düşündüren hayat bugün benim içimden geçer arkadaşlar.
bugüne dair ümitlerim vardı, artık yok.
gel hayat gel, sen de bir tur bin.
-
cevap : hayır bence çok elit zevkleri var.
ben şahsen trombonla müzik üretip ve gün içerisinde contrafact, dixieland, swing, plugg* gibi terimler kullansam, sabah havyarsız kahvaltıya asla oturmam diye düşünüyorum.**