cenap bey

(bkz: rutkay aziz)den baskasinin canlandıramayacağına emin olduğum karakter.
sabri bey'in kiracısı,ayla hanım'ın platoniği,halil pazarlamanın düzenli tokatçısı.
çok benziyoruz seninle cenap abi maasi 3 günde yiyoruz sonra heryere borc.
cenap bey:abi yok canimın içi.
(bkz: canımın içi)(bkz: sana geldim istanbul)

ayla hanım'ın * hunharca yürüdüğü şair, entelektüel ve ne yazık ki züğürt kişilik. en yakın arkadaşı ise ibrikçi sıtkı'dır. *

1989-2002 yılları arasında yayınlanan bizimkiler adlı televizyon dizisine 1997 gibi dahil olan karakter...
şair cenap desek daha doğru olur.
yoksa, ''cenap abi'' de diyebiliriz, neden olmasın?
hatta cenap abi, ''cenap bey''den daha uygun da olabilir.



işte bu nev-i şahsına münhasır karakter, rutkay aziz tarafından canlandırılmıştır ve evet, parayı idare etme noktasında sıkıntıları olduğu doğrudur.
günübirlik yaşar.. yediğine, içtiğine bakar..
kendisini büyük bir sanatçı olarak görür, o şekilde yaşar.
''kendisini o seviyelere getiren'' halkına karşı da son derece bonkördür..
aynı şekilde, birlikte yaşadığı ''ibrikçi'' sıtkı'yı da çok başarılı ve üstün yetenekli bir ressam olarak görür.

entelektüel biri olmanın yanında, birinci kalite bir ''don juan''dır da..
kadınlar, kağıt üzerinde taparlar kendisine fakat icraat?
cık!
belki birazcık.
para olduğu zamanlarda, kısa mod aşna fişneler..
o kadar.

para yok para!
100 mark bahşiş vermiştir mesela bir keresinde... kime?
kapıcı cafer'e.
hangi hizmet karşılığında?
iki adet valizi, arabadan eve taşıdığı için.
emekçi bir insandır cafer, o'nun için.
aslında sadece hakkını vermiştir..
toplamda bir vosvos parası bahşiş vermiştir cafer'e, almanya'dan istanbul'a gelip, apartmana ilk taşındığı zamanlar...
sonrası hep geçim sıkıntısı tabii...
hatta yokluk, açlık..
gece vakti evin ışıklarını açmadığı zamanlar olmuştur cenap'ın, alacaklılar kapıya dayanmasın diye.

para olmadığı zamanlarda özellikle, cafer'in de güzellikleri olmuştur tabii..
hatta cenap, dizinin son bölümlerine doğru, eksi bakiyeye geçmiş bile olabilir, cafer'le olan alacak verecek meselelerinde..

çünkü bitmek bilmeyen geçim sıkıntısı nedeniyle, cafer'e kadar düşmüştü her ikisi.
hatta bir keresinde; ''hapse girsek daha iyi olur'' demişti ibrikçi'ye; en azından günde üç öğün yemeğimizi yeriz.''

aslında temel felsefe şu cenap'ta; ''ölmüş eşek, kurttan korkmaz!''
''ne yapacaklar, bizi öldürecekler mi?''
bu doğrultuda da, sürekli borç yapar herkese... hatta dümenler uydurur..

fakat tüm bunları, temel ihtiyaç malzemeleri için yapar.
hayatta kalmak için yani.
kira parası, elektrik, su..
yeme içme..

işler iyi gitmemiştir sadece...
radyo işi pek tutmamıştır.. kitap da satmamıştır.
yaşam arkadaşı ibrikçi'nin tabloları ise çok ucuza gitmektedir..

(radyo programı yaparken)

malum, ekonomik kriz dönemi!
1994'teki krizden sonra 2000 ve nihayet 2001'de yaşanan krizler, sanatçıları da ekonomik anlamda çok etkilemişti.
cenap bu noktada, kemal derviş'ten çok umutluydu aslında.
iyimser düşünüyordu hep.. ''düzelecek elbet'' diyordu.
en azından, kapıcı cafer'e olan borcunu kapatabileceğini düşünüyordu.
sanırım ilk hedefi buydu.

velhasıl, cenap abi, sevdiğimiz bir abimizdi. janti adamdı, adabı giyinmeyi çok iyi bilirdi...
toplumdaki her kesimden insanla, çok rahat iletişim kurardı.. ikna kabiliyeti müthişti ve kendisini sevdirmeyi de iyi becerirdi.
yanlış zamanda geldi işte istanbul'a, almanya'dan...
çok seviyordu ama istanbul'u, ne yapsın?

bakın neler dökülüyor ağzından, kız kulesi'ne karşı içi boş lavaş yerken;

karşı apartmanın balkonuna ara sıra esmer kadın çıkar. bir yandan şiir okur, bir yandan da perdeyi aralayıp göz ucuyla esmeri dikizler.