çığlık atmak isteyip kendine çiçek almak

salakça bir hareket. çiçek çözecek mi işi? çığlık gerisin geri içeride patlamış, çiçeğin de elde patlama ihtimali büyük. ulan en son ne zaman çığlık attım bilmiyorum. çiçek de almadım. gidip kahve yapayım. sonra da kahveyle samimi bir konuşma yapayım. çığlığı da artık hayali bir şekilde attım farzederim. çok güzel.

ooo piti pitiiii!




anlıyorum ben seni osman, choose one please..
doktorum bana dayadı yüzlüğü, öyle güzel ve öyle boktan ki anlatamam.

ya ben kendime çiçek alıp nereye sokacağım afedersin çiçeklerle ne yapacağımı bilemiyorum böyle pinterest tarzı olaylara özeniyorum kurutayım ya da taç mı yapayım ya da işte efendime söyleyeyim duvara mı adayım çerçeveleteyim mi zaten olmuyor olmuyor yapamıyorum boşuna sinirlenip çöpe atıyorum. sonra üzülüyorum yani gerek yok çiçek yerine başka şeyler alınmalı artık bence. mesela kitap alın bak bu çok güzel.

araba almak ile değiştirebilecek önerme. arkadaşlar akşam saatlerinde sahil tarafına sürüyorsunuz, son ses derdo playlistiniz çalarken bağıra bağıra 30la gidiyorsunuz. sonra biraz sağa çekip bi sigara yakarken polis geliyor yanınıza. “tek misiniz? iyi misiniz? intihar etmek isteyenler geliyor bu saatte biz de engellemeye çalışıyoruz hehehe” diyor. sadece behlül gibi direksiyona vurarak çığlık atmak istemiştim diyemiyorsunuz, “iyiyim sağolun hihihi” deyip tıs tıs eve dönüyorsunuz.

bırakın çığlık atmayı apartmanda yaşayıp sürekli insan içinde olmaktan bağırmayı unuttuğunuzu fark ettiğiniz bir gerçeklikte sesinizin ne kadar yüksek çıkabildiğine şaşırdığınız bir an var. kafesin önüne çıkıp bi sigara yakıp kafesine geri dönen vahşi bir hayvanmışsınız, sesinizi elinizden almışlar. çok güzel bir an, tavsiye ederim.