çimen yaprakları

düş ölüsü ukdesi.

özgün adı leaves of grass olan
walt whitman imzalı eser;
birkaç seriden oluşan kitabın ilk olarak 1855 yılında yayınlandığı bilinmektedir.

ne zamandır walt whitman okumak isteği ağır basıyordu ve nitekim kitabını nihayet bitirdim.

kitabı okumak birkaç gün sürdü,
araya başka kitaplar girdiği için bazen böyle olabiliyor.^^

şimdi kitap hakkında konuşalım;

fahri öz çevirisi ile okudum.
metin içinde geçen bazı kavramlar üzerine tatmin edici dipnotlar verilmesi iyiydi.

walt whitman'dan beklentim çok yüksekti, çok güçlü ve sarsıcı şiirler okuyacağıma inancım tamdı ama beklediğim kadar etki yaratmadı, iyi şiirler ve hedefi vuran dizeler vardı ama genel olarak kitaptaki bütün şiirler o kadar da güçlü şiirler gelmedi, hissettirdiği veya düşündürdüğü, hatırlattığı şeyler oldu ama bütün şiirlerde değil.

ölüm/hatırlanmamak/ ayrılığın sorgulanması/ vâroluşun bedenin ölümüyle sonlanamayacak kadar derin bir konu olması/ hayatın yaşayanlar ve ölenler için farklı anlamlar ifade etmesi/ yaşayanların dünyaya hiçbir zaman ölülerin gözüyle bakamayacağı üzerine fikirler/ en sevdiği insanı kendisinin ruhu olarak kabul etmesi gibi şeyler şiirlerin işlediği konulardandı denilebilir.

okurken altını çizdiğim fazla dize oldu,
şairin sorduğu bazı soruları çok etkileyici buldum, örneğin;
çok mu acı verdi sana benden ayrılmak? dizesi bence kitabın en iyi dizelerindendi.

edebî olarak çok güçlü bulmasam da iyi bir şiir kitabı olduğu da galiba inkâr edilemez.
kitapta altını çizdiğim dizelerden birkaç tane bırakıp burada bitiriyorum.