çirkin dahilerin şerri

bir ahmet hamdi tanpınar tanımlamasıdır.

ahmet hamdi tanpınar bulantılara neden olan büyük yazar jean paul sartre'ı beğenir aslında. zaten fransa'ya duyduğu hayranlık fransız yazarlara da sirayet eder. ancak bu hayranlık bir yerde çok büyük bir darbe alır.

ahmet hamdi tanpınar, jean paul sartre'ın altona mahpusları isimli tiyatro oyununu izledikten sonra bulantı gibi bir romanın yazarının sıkıcı bir felsefe dersinden başka bir şey olmayan böyle bir oyunun altına imza koymasına enikonu öfkelenir.

küfrün, zehirleyiciliğin ve gecikmenin adının tiyatro olarak anılmasına içerleyen ahmet hamdi tanpınar büyük yazar ve düşünür jean paul sartre için çirkin bir deha benzetmesini yapar ve böyle dehaların şerrinden korunmak gerektiğini ileri sürer.

çirkin bir dahi nitelemesinin mecazi bir anlamı olduğunu düşünmüyorum. yazar doğrudan doğruya fiziksel bir bakışla söylemiş bu cümleyi. özgüveni bu kadar yerlerde olan ve üstün edebiyat yeteneğine bile güvenmeyen ahmet hamdi tanpınar gibi bir yazarın böyle bir hakarete yeltenmesi en ılımlı tabirle saygısızlıktır.

yine de iki yazarı da sever sayarız.