coach carter

hoosiers, he got game, white men can’t jump ve glory road'dan sonra beşinciliği verdiğim basketbol filmi. rakipler sağlam olunca kürsüye çıkamıyor ama mansiyonu da hak etmiyor değil. evvela gerçek hayat hikayesinden uyarlanmış olması en büyük artısı. samuel l. jackson'da role tam girmiş. filmi izlerken, ulan bu adam bizim koç olsaydı fena olmazdı falan diye tepki veriyorsunuz. yani adam sizi de koç olduğuna inandırıyor. ben bir süre adamın oyuncu olduğunu falan unuttum bariz koçluğuna odaklandım. idman falan yapsak, evet efendim, tamam efendim diyeceğim o derece yani.

aslında hikâye bilindik. lise basketbol takımının efsanesi, takım zor duruma düşünce kendisine gelen talebi geri çeviremiyor ve rezil haldeki basketbol takımının başına geçiyor. bu filmi aynı konuyu barındıran diğerlerinden ayıran nokta ise bana göre timo karakteri üzerinden verilen mesaj. bakın bu arkadaşı ayrı bir gözle izleyin. onun başlangıçta bulunduğu nokta ve sonra geldiği nokta arasındaki fark sporun insana kattığı değerler silsilesini göstermesi açısından net bir örnek. hatta timo tartışmasız simurg'dur ve bu filmin de ruhudur.

bu arada filmde koçun kullandığı set isimleri bomba. tüm setlere farklı kadın isimleri veriyor, gençliğinde ne kadar hızlı bir adam olduğunu falan anlatıyor çocuklara. aslında amacı ergenlerle doğru iletişim kanalını yakalamak ve bunu da başarıyor. komik, disiplinli ve zeki bir adam. ha bir de oğlu var. onunla olan iletişimi, planları, planlarının çöküşü ama sonra daha güzelini inşa edişleri falan kendi içerisinde güzel hikâyeler. bence izlenesi bir filmdir. boşuna mansiyon vermedik.*

favori iki yazarım filmi anlatmış. onların anlatmadığını da mısra mahlaslı yazarımız anlatmış.
bana pek bir şey bırakmamışlar. muhakkak okuyun onların tanımlarını.

yine de bir kaç kelam edebilirim. çünkü idealist karakterlere karşı bir zaafım var.
baş karakterimiz filmin adından da anlaşılacağı üzere koç carter.
koç carter için en önemli şey prensipleri. eğer bu prensipleri karşılamıyorsanız sayı kralı da olsanız bir anlamı olmaz.
o prensipler ki oyuncularına karakter aşılayacak.
film boyunca müthiş bir dirayet gösteriyor koç carter. klişe ifadeyle asla vazgeçmiyor. tamamıyla süreç odaklı hareket ediyor.

bir de basketbol hocalığı boyutu var beni etkileyen, hoşuma giden.
oyuncularının teknik yönden eksiği olmadığını düşünüyor olsa gerek taktik ve fizik antrenmanları yaptırıyor.
varsa yoksa kondisyon. ve oyuncularının tabiri caizse pertini çıkartıyor. verdiği o şınav cezaları da inanılmaz boyutta.
bu yönüyle de bana çok sevdiğim aykut kocaman'ı hatırlattı.
aykut hocanın da idealist yönünü seviyorum zaten.

gerçek hayattan uyarlanan klasik bir amerikan başarı hikayesi. keyifli bir film.

iyi seyirler efendim...

richwhaaa?? richmond!
playing basketball is a privilege diyerek basketbola duyduğum aşkı yeniden canlandırmış müthiş bir film
müzikte (bkz: whiplash) basketbolda coach carter benim için
çıkıcam bugün eski antrenman rutinimle çalışıcam gerekli motivasyonu aldım