çocuk sahibi olmanın asıl amacı

her birinize şaşırıyorum. hiç mi biriniz ailesini sevmiyor? hiç mi aileniz tarafından sevilmediniz.
size anlamsız gelebilir, ama ailesini seven, aile olmayı seven herkes için çok anlamlı.

köpek, kedi besleyip "bağlandım". "hasta oldu üzülüyorum" , "özlüyorum" demeyi biliyorsunuz bu da bir bağ, hepsinden üstün bir bağ.
ayrıca hepinizin de ilk tattığı duygu. anne baba sevgisi, annesiz babasız kalma korkusu.

hangi birinize neyi anlatayım ki ben? pes.

(bkz: can sıkıntısı)

35 yaşından sonra hayatın bir anlamı kalmıyor. bu yaştan sonra ya çocuğun olmalı ya da kediye köpeğe sarmalısın. sen öldükten sonra senden bir parçanın yaşamaya devam edecek olması fikri harika geliyor insana. bu yüzden hiçbir anne ve baba çocuğunu gömmemeli. bunu bilir bunu söylerim.

kendine ait bir aile..

herhal bu olsa gerek.
kendi düzenini, kendi aileni oluşturmak.
keşke her şey çok kolay olsa ve aile kurmak tereyağdan kıl çekmek kadar kolay, zahmetsiz olabilse..
maddi olarak artık her zamankinden daha zor olmakla birlikte bir ton prosedürü var.
allah evlenip çocuk yapacaklara güç kuvvet versin. beni hiç cezbetmedi böyle şeyler.

reyiz 3 tane istedi diye.