çocukken kaybolmuş yazarlar

sene sanırım 1997. bir 19 mayıs günü. ankara'da malum otobüsler bayramlarda bedava olur. arkadaşımın peşine takılıp gençlik parkına gittim. biraz sonra 19 mayıs stadyumunda şenlikler başladı oraya geçtik. daha ilkokul 6.sınıf öğrencisiyim. eve uzak bir yerdeyiz. içeri girdik, önce şenlikler ardından konserler başladı. ünlü sanatçıların konseri olunca tıklım tıklım gelen kalabalığı engellemek için stad kapısını kapattılar. yalvardık açan olmadı. kalabalıkta arkadaşımı da kaybettim. ağla ağla gece 11 oldu. polislerden biri bana acıdı, durağın yerini gösterdi kalkan son otobüse bineyim diye. şansıma abimle karşılaştım. mahalleye bir geldik, polisler, babamlar beni arıyor her yerde. annem hemen beni yatırdı ki babam bana kızmasın diye. bu da böyle bir anımdır.

ağladığım için polis amcaların getirdiği çikolata ve bisküvileri yemeye devam edebilmek için, beni almaya gelen amcamı tanımıyormuş gibi yaptığım söylenir. pek inanmak istemesem de kendimden beklerim.

ben kocaman lise öğrencisiyken çanakkale gezisinde kaybolmuştum. saçma olan sınıfından ayrıldın diğer insanlardan uzaklaşıp neden orman yolundan gitmeyi tercih ediyorsun. gerilim filmi çok izlemekten kafa yanmış işte.

sayılırmı bilmem ama 1 yaşlarında annemle babamın arasında uyurken yataktan aşağı inip yerde uyuyakalmışım ve yatağın altına yuvarlanmışım orada uyumaya devam etmişim, bizimkiler aramadık yer bırakmayınca komşu polis herkes seferber olmuş, basık bir yatak olduğu için kimse de yatağın altına bakmayı akıl etmemiş tabi örtüden gözükmüyor da, akıllara hırsızlar cinler periler gelmiş artık, en sonunda uyanmışımda ağlamamla işler çözülmüş ama oraya nasıl girdiğime kimse akıl sır erdirememiş.

17 yaşındaydım,anneannemle köye gitmiştik dağa çıkalım da pancar yaparız dedi ve dediğim dağ köyün dışında oraya giden yol ıssız.kuzenim ben anneannem gittik nisan ayı güzel çiçekler falan tepeye vardığımizda kuzenim sen oyalan gelicem dedi safinaz kılıklı ben dinler mi indim de indim artık akşam olacak ama bana nasıl zevkli geliyor kaybolmak haha hava karardığında oturdum bir taşın üstüne ve tek korktuğum şey biri tecavüz eder mi yada cinler gelir mi! gördüğüm tek şey 5 tane domuz oldu ve çığlık atmaktan boğazım tahriş olmuştu kuzenimin bağırarak bana seslendiğini duyduğumda ağladım deli gibi kuzenim benden iki yaş büyük kucağında indirdi beni oralardan çocuk veee anneannem korkum geçsin diye hocaya götürdü beni sbhshs

pazarda kaybolmayan çocuk çocuk değildir

o da biseymi eşşek kadar oldum gecen gün tayland'ta kayboldum internetimde yok bi sevimli ihtiyar grap moto taksici cikti karsimada evime götürdü saolsun :) belki 140 baht biraz fazla 100 yeterdi ama verdim gitti ....

ben bunu hiçbir zaman beceremedim. birde inadına çok uğraşırdım bilmediğim yerlere gitmeye çalışırdım 2 dk sonra yine bildiğim caddeye çıkardım. büyük alışveriş merkezlerinde de demerdim stantların aralarında gezip güya aileme kaybolmuş gibi yapıcam falan onlarda beni arayacaklar. yok dön allah dön annemlerin karşısına çıkıyordum.
ya beni bir kere kreşten almayı unutmuşlar(3 yaşındayım çalışan ebeveyn sorunu) sallana sallana eve gelmişim tek başıma.
bir kerede babaannemle pazara gitmişiz kadın beni parka bırakmış sen burada oyna diye sıkılıp kadını bırakıp tek başıma eve dönmüşüm.
kaybolamıyorum ben.

zeka ile bağ kurulabilir. araştırma konusu çıkar mı ki?