annesinin gazabına uğrayacağından habersiz ve oldukça masum duygularla günlüğe bütün hayat hikayesi yazılır. bir de kilit varsa her yazımdan sonra banka kasası kilitliyormuş hissiyle o defter kapatılır. gün gelir, anne açar ve adeta 10 sezonluk diziyi 1 gecede bitirmişçesine her şeyi okur. masum yazarımız ise her şeyden habersiz ve musmutlu hayatına devam eder.
devamını gör...
okulda proje ödevi olarak verilmişti. sadece o dönem tutmuştum. ama günlük nasıl tutulur bilmediğim için saçma sapan şeyler yazıyordum.
devamını gör...
ara sıra yazardım günlük yazmayı sürekli yazamazdım haftada 4 gün falan yazardım yazanlara bravo.
devamını gör...
yazarak 4 günlük bitirmiştim. hala da saklarım. arada açıp okurum. o zamanki saflığımı ve masumiyetimi kaybettiğim hissini verir çoğu zaman.
devamını gör...
ilkokulda yazmıştım. içine yazdığım pop şarkı sözlerini aratmayacak aşk şiirini takdim diyorum sizlere ey sevgili sözlük halkı:

aşkın başı göğe erdi
bütün yerler değişti
aşk benim hayatım
başı göğe erer tabi
nay nay nay na nay
devamını gör...
şimdi büyüdüler kafa sözlükte karma puanı oralarına buralarına sürüyorlar.
kafa sözlük yokken yazı yazma konusunda kendilerini farkında olmadan geliştiren yazarlardır.
devamını gör...
günlük yazmak hala yapılabilecek hoş bir aktivite. zehrinizi kağıda akıtın iyi geliyor
devamını gör...
okudukça gülmekten ağlarım ve aşırı cring olurum
devamını gör...
benimdir. şimdilerde de yazıyorum ama o günlük sayılmaz çünkü bazen ayda bir bazen haftada bir yazıyorum.
eskiden yazdığım şeyleri okumakta çok zorlanıyorum 2.siniftan beri yaziyorum tabi o zamanlar kömür çeker gibi kocaman karmaşık şeyler yazmışım. ama eskiden üzüldüğüm şeyleri okuyunca çok eğleniyorum yazdıklarımdan utanıyorum bazen. ileride okumak için saklanınca çok sevilesi bir alışkanlık günlük tutmak.
devamını gör...
sadece birkaç defa denediğim ama tam olarak dahil olamadığım gruptur.

ne bileyim, günlük yazmak saçma gelirdi bana.

ha şimdiki aklım olsa yazardım çünkü çocukluktan bir anım kalsın isterdim.
devamını gör...
ben yazmayı öğrendiğimden beri günlük tutuyorum. onlarca günlüğüm olmuştur. 14 yaşına kadar hepsini bitince bir şekilde kaybettim. 14'ümden sonrası hep yarım kaldı, ben de parçalayarak çöpe attım. her yeni günlüğe içini en iyi anılarla, en zirve duygularla dolduracağımı sonra da ileride çocuklarıma miras bırakacağımı zannederek başlardım çünkü. her seferinde yanıldım, her seferinde acıyla pislikle doldular. sayfaları yıllar sonra tekrar okuma cesaretini kendimde bulamam diye düşündüm. yok ettim. ama şimdi ilk kez bu huyumu kırmayı deniyorum. günlüğümün bitmesine sadece 5 gün kaldı, tam yaş günümde bitiyor sayfaları. tahminen söylüyorum, günde ortalama iki sayfa yazdığımdan. saklayacağım bunu bu kez. 2020 ekim'de başlamışım.
aralarında en unutulmazı dana derisiyle kaplanmış yaklaşık 400 sayfalık, üzerinde gümüşten bir pentagram olan, çizgisiz saman kağıdından defterimdi. ilk aşkım, ilk şiirlerim, bütün ihanetler, bugünkü ismiyle travmalarım... o deftere yazdığım zamanları düşündüğümde dahi kanım çekiliyor, resmen renkler soluyor. şimdi burada oturmuş içindekileri tekrar tekrar okumak istiyorum diyorum çünkü henüz yeni anlıyorum, bir yerlere kaydettiğim geçmişin geriye kalan tek görevi bana kendisiyle barışabilme şansı vermek. geriye dönüp hatırlamak, biraz daha ağlamak, biraz daha fazla anımsamak belki de yapmam gereken tek şey. bilmiyorum. ah şimdi elimde olsa o dana derisi defter. kim bilir hangi çöplükte yazdıklarım.
devamını gör...
yazdığım günlüğe her baktığımda yüzümde oluşan gülümseme ve eski anıların canlanmasıyla "iyi ki yazmışım" diyorum.
devamını gör...
annem tarafından okuduğundan bu yana bir yerlere bir şeyler karalamaktan bir hayli uzağım.
devamını gör...
17 yaşımda başladım günlük tutmaya hâlâ 17 olmam dışında bir sorun yok ama insan unutacak kadar kötü bir geçmişe sahip olmamak adına geçmişi hatırlamak için kalıcı ve insanca bir seyler yapmalı bunun yolu da yazıdan geçiyor. bence hepimiz günlük tutmalıyız belki o saman daha aklı selim biteyler olarak yaşamımızı idame ettiririz.
devamını gör...
hiçbir zaman günlük tutamadım. sıkılır bırakırdım.
devamını gör...
benim o. her düşüncemi, sinir olduğum şeyi, okulda aşık olmalarımı, annemden gizli yaptıklarımı yazardım, çocuk kafam nereden bilsin ki, annem her akşam o günlüğü okuyormuş.. mahvolmuştum. odur budur paranoyak birisi olarak hayatıma devam ediyorum.
devamını gör...
benim. açtım baktım geçenlerde yok “perşembe abimle kurtlar vadisi izledik.” yok “babamla emret komutanım izledik.” resmen bütün dizileri yazmışım. gereksiz uygulama harbiden bu ilkokuldaki günlük işi ama ; şu var isteyerek tuttuğum bir dönem olmuştu. o güzeldi.
devamını gör...
gıpta ettiğim insanlardır. ben aklımdan geçenleri bir kağıda yazmaya cesaret edemedim hiç bir zaman. o günlük birinin eline geçer de düşüncelerimi okur, yaptıklarımı öğrenir diye korktum hep. biraz da üşengeç bir çocuktum yalan yok. kimse okumasa, okumayacağından yüzde yüz emin bile olsam yazamazdım sanırım. bazı özellikler biz bakıp imrenelim ama yapmayalım diye verilmiş diğerlerine. bu günlük konusu da onlardan biri.
devamını gör...
artık yazmıyor.
devamını gör...
şiirden bihaber olduğum fi tarihinde ben de yazıyordum, hemde fazlasıyla.

sonra uzun uzun yazmak yerine kısa yazmak olan şiir sanatıyla tanışınca, otomatik olarak günlük yazma huyu da gitti.

tarihe baktım da, 2012 yazıyor en son...
devamını gör...

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"çocukken günlük yazan yazarlar" ile benzer başlıklar

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim