çocukken travma etkisi yaratmış film sahneleri

terminatör serisinin ilk filminin son sahnesinde, terminatörün belden aşagısının olmadan sürünerek makinaların arasında kaldığı sahne.sanırım yedi yaşındaydım.uzunca bir süre rüyalarımda terminatörden kaçmama neden olmuştur bu sahne.

kahraman kıral'ın oynadığı bütün filmlerin bütün sahneleri diyorum kesinlikle.
devamlı dram dram dram… yine dram… daha da dram… ölümüne dram…
bu adamın psikolojisi nasıl bozulmamış gerçekten hala şaşırıyorum.

selvi boylum al yazmalım yüzünden ahmet mekin'e düşman oldum alümünyum, adamı nerede görsem ağzımdan yawşakkkk kelimesi çıkıyor.

terabithia köprüsü

sahneyi yazmaya gerek bile duymuyorum bu sözde çocuk filmi olup kalbimizi söküp atan kurgu için. sinemadan çıktıktan sonra otobüste yol boyu hüngür hüngür ağlamaya devam ederken annemin "tamam artık, millet ben bi şey yaptım sanacak" diyerek susturmaya çalışmasını hala hatırlıyorum... 10 yaşında yaşamayı beklemediğim bir travmaydı, teşekkürler disney.

(bkz: bridge of terabithia)

bir balon ister misin? (bkz: it) hala palyaçolardan korkarım.

(bkz: elm sokağında kabus) şeklinde açılmış başlık ama filmin orjinal adı elm sokağı kabusu'dur. neyse böyle bir film vardı orda insanların rüyalarına girip insanları öldürüyordu ve bu kişi gerçek hayatta da ölüyordu falan gece uyuyamıyordum resmen o sahneler diyebilirim.

kuşlar filminin tamamı. sanırım star tv'de izlemiştim ilkokula gitmiyordum bile hala daha kuş sürüsü görünce hafif bir ürkerim. çok sağol hitchcock!

bir diğeri ise film değil dizi sahnesi ama yazmam lazım. seda sayan'ın tgrt'de bir dizisi vardı adını hatırlayamıyorum. sanırım mahallenin kahvehanesinde maç izleneceği esnada elektrik kesiyordu. yanlış hatırlamıyorsam seda'nın erkek kardeşi elektrik direğine tırmanıp düzeltmeye çalışıyordu. (bütün mahalle kaçak elektrik kullanıyordu diye mi kesildi elektrik ondan da çok emin değilim.) uzun boylu halil ibrahim vardı o zamanlar pire ferhat'la birlikte show tv anahaberlerinde asparagas haberler sunuyorlardı. evet anahaber bülteninde öyle bir segment vardı reha muhtar dönemleri işte... neyse o halil ibrahim de dizide vardı. sahne gereği karanlıkta sokakta yürüyor ve elektrik direğine tırmanan adamı gecenin karanlığında görüyordu. o esnada direğe tırmanan kişi çarpılıyordu, bildiği kızarıyor adam. tabi biz halil ibrahim'in surat ifadesi ile gece karanlığında şimşek gibi bir ışık parlaması görüyorduk. diziyi ve sahneyi hatırlayabilsem link eklerim. bu da çok korkunç bir sahneydi benim için. belki de garibanlığın varoşun dramıyla ilk yüzleşmemdi.

matrix te bir sahne vardı neo nun içinden böceğimsi bişey çıkıyodu....

son durak. iğrendirici ölüm sahneleri çekmek kimin aklına gelmiş!

testere

ilk dabbe filminde izlediğim sahnedir. ilk korku filmim de olabilir. idrar torbam patlayacak kadar olsa da tuvalete gitmeyip annemin yanında uyumaya çalıştım.
aradan en az 12 sene geçti. bir daha bakınca samanyolu oyunculukları izlemiş gibi oldum.
baktım da burası yine korkunçmuş ha.

şu sahne kabuslarıma girmişti

çoçukkense açık ara gulyabanidir.

6-7 yaşlarımdayken televizyonda katil asansör diye bir korku filmine denk gelmiştim. adamın kafası asansör kapısına sıkışıyordu ve asansör hareket edince kafası kopuyordu. uzun süre kabuslarıma girdi ve asansörlerden korktum.
sonra tembellik galip geldi ve asansör kullanmaya başladım.

çocukken travma yaratacak filmleri izleyecek internetimiz yoktu. onları izleme imkanı bulduğumda da etkilenmeyecek kadar büyümüştüm. film değil ama şu televizyonlarda mantar gibi biten ahiret kesitleri * beni çok etkilemişti. o filmler yüzünden kaç kere tuvalete gidemeyip sabah ıslak bir yatağa uyanmışımdır. bilinçli değildik, ne ailemiz ne biz. şimdi ebeveynlerimiz de bizimle gelişti ve böyle şeylere prim vermiyoruz. çocukluğumu etkileyen o sahneler ise şimdi bana sadece komik geliyor. inançsızlık bazen büyük bir psikolojik rahatlığı da beraberinde getiriyor.

turist ömer uzay yolunda filminde kılıktan kılığa giren, yetmezmiş gibi insanların vücutlarındaki tuzu emerek beslenen bu acayip varlık ben de fazlasıyla travmatik bir etki yaratmıştı.

bir türk filmindeydi, hangisiydi hatırlamıyorum ama göbeğinde dikenli bir kalkan olan kör şişko bir adam vardı, mahkumlara sarılarak öldürüyordu. bilen yazsın da bir daha travmatize olayım

müjde ar, iffet...araba camı sahnesi...

ben küçükken stv'de çıkan filmler girebilir bu kategoriye. travma sayılır mı bilmiyorum ama ürpertici, rahatsız edici bir tarafı vardı. şu başlarken "tv filmi" yazısı çıkan, ana karakterin film boyunca kötülük yapıp filmin sonunda öldüğü yapımlar. bir tanesinde adamın kafasına avize düşmüştü de ölmüştü bak o aklımdan hiç çıkmaz. sonradan öğrendim ki (bkz: arda kural)'mış o kafasına avize düşen. yani ibret vermek amacıyla yapıldığı için güzel denebilir ama öyle sahneler de manyaklık be. gece rüyalarına girer insanın.