çocukların kıymetli oyuncakları

hepimiz yapmisizdir yada yapan çocuğa denk gelmişizdir. çocuğun ilgilenmediği oyuncağı siz alıp oynarsaniz o oyuncak birden kıymete biner ve çocuk onu sizden ağlayarak ister.

5 yaşına kadar oyuncakları o kadar kıymetli ki sokaktan bulduğu bir gazoz kapağını veya sahilden topladığı taşları bile eve gidince sorarlardı. bir keresinde oğlum topladığı o taşları gittiğimiz sahilde unutmuştu, eve gelince kıyamet koptu, nasıl benim taşlarımı almadın diye başımın etini yedi, 3 gün ağladı. şimdi büyüdüler artık, geçen gün 5 yaşındaki kuzenleri geldi, tabii haliyle tüm oyuncaklar ortaya saçıldı, oğlum zamanında asla kimsenin dokunmasına dahi izin vermediği oyuncağını kuzenine hediye etti. büyüyünce oyuncağı gözleri görmüyor ama 2-5 yaş arasındayken mülkiyet kavramı tam olarak oturmadığından oyuncak, çocuklar için dünyanın en kıymetli şeyi..

kıymetli oyuncağım hiç olmadı. sadece lego çok severdim ve asker savaştırmak yerine ya da ağzımla vuuup vuvuuuup yapıp halıda araba sürmek yerine hep lego oynardım.

annem için şişmedi mi oğlum derdi. niye şişsin ki.

bırak arkadaşın da oynasın / birlikte oynayın." gibi lafları işittiğimi hiç hatırlamıyorum.

ben birilerinin evinde çekingen bir çocuk olduğum için çok uslu dururdum. bize de çocuklu gelen varsa oyuncaklarım zaten sebildi.

hani sevdiyse alsın götürsün bile. ne olacak ki.

eve misafir gelir, büyükler çay çorba ikram eder. çocuk da oyuncaklarını, diğer çocuğa.
etmeli.

bir gün evladım olursa ona paylaşmayı öğreteceğim evvelinde. asla bencil olmayacak.

gözyaşları.

valla ben 19 yaşına giricem bak şurda bişi kalmadı hala hepsi duruyo.arada annem birilerine vermeye çalışıyo hooop hemen ortalığı 56 yapmaca hnfvybtgıhk