çocukluğum bir tat olsa

çocukluğum bir tat olsa çilekli şeker olurdu. az önce dilime çarpar çarpmaz beni çocukluğumun eksik fakat heyecan verici bayramlarına götürdü bu tat. eskiden bayram vardı be!

hiç bir zaman bitmesini istemeyeceğim bitter çikolata en güzel tanım olurdu herhalde

patates kızartması.

ters yakılmış sigara.

ıspanak lapası.

net cinonun tadı olur.. öyle alakasız öyle sevimli..

benim ki acılı adana olurdu herhalde ama çok acılı. şunu da belirtmek gerekir, çok acı ama lezzetli bir çocukluk dönemi geçirdim.

kısıtlamaları her defasında aşarak çocukluğumu yaşadım. aksilikler çok oldu hayatımda.
beşikten düştüm, ağaçtan düştüm, evin damından düştüm, araba hızla giderken atladım ve dirseklerimi, kollarımı yaralandım. aslında devam etsem liste uzayıp gider böyle böyle. yerinde duramayan bir çocuktum.

şunu hiç unutmam. ufacık çocuk olmama rağmen bisan bisiklet sürmeye çalışıyordum. kaç kere düşsem de hatta canım yansa da inatla onu sürdüm ve öğrendim. azim önemlidir. bu azmi birtek derslerde kullanamıyorum ya. kitabın yüzüne bakmadım bugüne kadar. yazdıkça yazasım geliyor gene.

kitap demişken çocukluğuma döneyim hemen. derslerim her zaman olduğu gibi gene kötü. yazılılar hep düşük geliyor. bunu öğrenen en büyük ablam bana zorla ders çalıştırmaya çalışıyor. bana kimse zorla birşey yaptıramaz. o kitabı saatlerce elimde tuttum ama tek kelime okumadan.
siz siz olun kesinlikle kimseye zorla birşey yaptırmayın. o işten verim alamazsınız diyerek bu yazıma son veriyim.

muz ile antep fıstığı.
bende travmadır.

bitter çikolata. tatlı, güzel, yenilesi ama tabii ki yer yer acılığı da vardı. sağolsun sevdiklerim, o çikolatanın yanında ki çay gibiydi... acılığını azaltan.

leblebi tozu ve altın çikolata

şekerli türk kahvesi. hem tatlıdır hem de o acı tadı alırsın.