çocukluk sonrası hiçbir şeyin eski tadının kalmaması

insanın ana yurdunun çocukluk olması, o zamanki saf ve sınırsız heyecanların, sevinçlerin yetişkinlikte yeniden deneyimlenemediği gerçeği. bununla yaşamaya alışın. keşke daha uzun sürseydi. şans işte.

bu yüzdendir ki bir alt nesil bir üst nesilden hep 'nerede o eski zamanlar' lafını duyacaktır. aranan eski zamanlar değil, çocukluk veya gençliktir. yani evet muhtemelen biz de 'nerede o eski zamanlar' ... demeyiz. şu an ki halimi düşünürsek özleyeceğimi hiç sanmıyorum.

çocukluk döneminde stresten uzak ,gelecek kaygısı taşımayan ve kendi dünyalarımızda takılyorduk . büyüdükten sonra her şey monotonlaştı ,çocukluk günlerindeki samimiyet kalmadı ve birbirini kollayan çocuklarda ...

yarına telaşımız olmadığı için , bugünü yaşıyorduk çocukken. büyüyünce hep yarınları düşünüyoruz ve bugünler gelip geçiyor zevksiz , renksiz , tatsız , kokusuz ( yoksa covid-19 mu olduk*)

çocukluk dönemimden nefret ediyorum. şu an muhteşem bir hayatım yok ama eskisinden daha fazla tat alıyorum her şeyden.

sanırım bunun sebebi yaşım ilerledikçe daha fazla saygı görmeye başlamam. çevremdeki insanlar artık beni ezemiyor. canımın istediği şeylere daha kolay ulaşabiliyorum. benden yaşça büyük birisi canımı sıkarsa azarlama ve dayak yeme korkum olmadan meydan okuyabiliyorum.

çocukken uydurduğumuz ve görmediğimiz şeyleri büyüdükçe fark ettiğimiz ve artık kılıf uyduramaz hale geldiğimiz için hiçbir şeyin tadı kalmaz

çocukluk yaşamadım. bilmiyorum nasıl bir tadı vardır.

90'lar da yaşamış bir çocuk olarak o zamanki şartlar ile şimdi arasında dağlar kadar fark vardı. o yıllarda teknolojik ürünler yoktu fakat o zaman ki arkadaşlıklar sokak oyunlari insanların birbiriyle kurduğu iletişim muazzamdi. çocuk olmama rağmen bunları hissedebiliyordum. şimdi ise telefon, tablet, bide bunun üstüne salgın girince hiç tadı tuzu kalmadı ayrıca şimdiki güven ortamı neredeyse sıfır hayat zor yaşam pahalı o yüzden başlıktaki gibi eski tat yok.

sorumluklarımın "şlaaak" edasında suratıma yapışması ve benim ders almadan diğer yanağımı çevirmem buyumemi sağladı.

insanların yalan söylediğini fark etmek, aslında söylenen sözlerin tadının kalmaması.

çocukluktaki kötü şeyleri beynimiz bir süre sonra sildiği için bize öyle gelen durum.