1.
haneke'nin göçmen meselelerine eğilmeye başladığı film, bu mesele de iletişimsizlik etrafında filizlenir. juliette binoche'nun haneke reisin filmlerini çok beğenip aramasından sonra ilk rol aldığı haneke filmidir aynı zamanda. haneke par haneke'de, haneke, en sevdiği filmi olduğunu söyler.*
herkesin farklı şeyler söyleyebileceği film. biri ırkçılık der, biri savaş karşıtlığı der, biri göçmen sorunu der.. ama hepsinin özünde filmin adından da, giriş sahnesinden de, amadou'nun manitiyle kafede otururken sürekli garson tarafından muhabbetlerinin bölünmesinden de, her ne kadar filmin için film olsa da çocuğun ebeveynleri görmeden 20. kattaki binanın balkon mermerine çıkmasından vesaire gibi elli bin tane sahneden anlaşılacak net tek bir şey var yukarıda da söylediğim gibi "iletişimsizlik". zaten başlangıcı ve finali sağır ve dilsiz çocuklarla yapar. filmde tek iletişim kurabilenler sağır ve dilsiz çocuklardır.
metro sahnesi en gerçekçi taciz sahnelerinden biridir. amcamız en sonunda tepki vermese ben ekrana yumruğu atacaktım. haneke'nin yarattığı bu tür gerilimler manyak ediyor beni, manyak ediyor derken iyi anlamda tabii..
herkesin farklı şeyler söyleyebileceği film. biri ırkçılık der, biri savaş karşıtlığı der, biri göçmen sorunu der.. ama hepsinin özünde filmin adından da, giriş sahnesinden de, amadou'nun manitiyle kafede otururken sürekli garson tarafından muhabbetlerinin bölünmesinden de, her ne kadar filmin için film olsa da çocuğun ebeveynleri görmeden 20. kattaki binanın balkon mermerine çıkmasından vesaire gibi elli bin tane sahneden anlaşılacak net tek bir şey var yukarıda da söylediğim gibi "iletişimsizlik". zaten başlangıcı ve finali sağır ve dilsiz çocuklarla yapar. filmde tek iletişim kurabilenler sağır ve dilsiz çocuklardır.
metro sahnesi en gerçekçi taciz sahnelerinden biridir. amcamız en sonunda tepki vermese ben ekrana yumruğu atacaktım. haneke'nin yarattığı bu tür gerilimler manyak ediyor beni, manyak ediyor derken iyi anlamda tabii..
devamını gör...