çok fazla konuşmak

gereğinden fazla konuşmak, ses kirliliği yapmak.
bazen kişi kendi fark eder ve kendi sesinden rahatsız olabilir. bu da bi erdemdir diyebiliriz. çok konuştuğunu fark etmeyenler var çünkü. varlar yani.
son samuray ukdesi.

düşünceyi geride bırakmaktır. hız felakettir. bazen durun.

konuşanı değil de dinleyeni çok yoran şey.

keşke biraz sussalar.

ne yazık ki sahip olduğum özellik. radyoda işe yarıyor da başka bir zamanda çenem düşecek olursa, kendim bile rahatsız olabiliyorum. ben de isterdim paul dirac gibi olayım ama malzeme bu maalesef.

bir de farkında olmayanlar var. bir kız vardı. asla ama asla konuşmanın arasına giremiyorsun. herkesin kızla ilgili tek yorumu "çok konuşuyor"du. hani başka özelliğine sıra gelmiyor yani sorduğun zaman. ben 1-2 kez mahsus, arada sırada sussun diye araya girdim. bir gün bana "sen ne çok konuşuyorsun" dedi. * alışmış çünkü başka kimseyi konuşturmamaya. ben en azından dinlemeyi de biliyorum diye hâlime şükretmişim.

(bkz: çenesi düşük)

eğer bu çokluğa doluluk ve anlaşılırlık eşlik ediyor ise dinleyen kişiye zul olmayacaktır.