çok okuyanların toplumca genelde anlaşılamaması

bir bebek veya kucuk cocuk nasıl ki ancak basit talimat ve açıklamaları anlayabilirse hiç okumayan bir zihin de çok sofistike konuşma ve fikirleri anlayamaz. gayet normal bir durum.

aşırı okumam ama karşıdaki cahil beni anlamayacak gibiyse anlatma zahmetine bile girmem. umrumda olmaz. kendimi boşuna yoramam. o enerjiyle gider biraz daha okurum.

şuan orta zekalılar cennetine başladım aslında gördüğüm gözümün önünde olan bağzı gerçekleri daha çok fark etmeme başladı. çok zeki biri değilim yada çok ama çok okuyan ama biraz okurum haftada bir kitabın hacmine göre değişir okuyan biriyim yani cemil meriç değilim. anlayamadığım net bağzı şeyler var aslında önceden onlar beni anlayamıyor diyordum ama sanki onlar beni değil ben onları anlayamıyor gibi geliyor. sonuçta başarısız olan benim düzgün bir ilişkisi olmayan, iyi paralar kazanamayan yada bir statü sahibi olmakdan çok uzak olan benim sanırım ben anlayamıyorum sonuçta başarısız olan dikiş tutturamayan çünkü biraz olsun okuyan kendimizi değiştirmeye yada geliştirmeye çalışanlar etrafımda iki üç tane de olsa temel çoğu konuda başarısızız ve şu soru geliyor aklıma onlar beni anlayamıyorsun aslında benim anlattıklarım onların anlayabileceği den daha yoğun o zaman ben onlardan daha derin ve daha ileri biriyim peki o zaman onlardan ileriysem eğer nasıl onların yaptıklarını yapamam bunu gerçekten anlayamıyorum yazdıklarım karalama amacıyla değil sadece merak cidden merak ediyorum. şundan eminim ama hayal ettiğim başarmak isteğim şeyler onlardan çok uzak onlar kendilerine dizayn edilen hayatlara uyarken ben sıfırdan başlıyorum kendim eğri bu yolu ben çiziyorum belki başarısız olmamın en büyük nedeni bu ama montaigne'in kedisinde şöyle bir soru vardı bir insan düşünmeye başladıktan sonra nasıl bırakabilir ki demişti umarım o kitaptır çünkü kafam sisli ama bırakmak zor ama olucak umarım yoksa s.ıçtık??

çok okuyan adam bilgili ise kuracağı cümleleri de karşısındakinin düzeyine göre ayarlaması gerektiğini bilir. haliyle anlasılamıyorsa topluma yabancı kalmıştır. yozlaşmıştır bence. eksiği büyüktür. aydının önü toplum arkası çağdaşlık olmalıdır.

kelime dağarcığından bağımsız olarak konuşursak var böyle bir şey ama rutin bozmadığı sürece problem olacak bir şey değil. eğer toplum beni anlamıyor diyorsanız onu çok okumakla alakası yoktur. sorun başka yerdedir.

kendimden örnek verecek olursam okumayı severim, toplum da yer yer beni anlamaz fakat bunun okumayla alakası olduğunu düşünmüyorum. muhtemelen benim sebebini farkedemediğim saplantılı düşüncelerimdir.

diğer yandan toplum beni anlamıyor düşüncesi kulağa havalı gibi gelse de hoş bir şey değil. bu tür anlaşılamamanın zekilikle, çok okumakla falan da alakası yok. muhtemel sebep duygusal zeka eksikliğidir hatta. karşı tarafla düzgün iletişemiyorsan orada bir sıkıntı vardır.

çavdar tarlasında çocuklar / j. d. salinger
alıntısını aklıma getiren başlıktır. toplum tarafından anlaşılmamaları ya çok fazla okuduklarından dolayı gerçek dünyayla kopmalarından ya kelimelerinin ve cümlelerinin ağırlığını karşı tarafın taşıyamayacak olmasından ya da tamamen kişiyle ilgili; kelimeleri özenli seçemeyişinden, karşısındakinin seviyesini bilemeyip ona göre yorum yapamamasından vs. kaynaklanır bence.
şems-i tebrizi
oğuz atay

okumuş biri olarak bence anlaşılamamaktan çok toplum anlam veremiyor. yani maddi getirisi çok olmayan bir eylemi ısrarla yapmanıza şaşırıyorlar. kibar kısmı şaşırmaları kaba kısmı enayi olduğunuzu düşünmeleri. yer yer kendim de hak veriyorum bu duruma. fakat maddi tatminin yanında insanın kendini geliştiren şeylerle ilgilenmesi de çok keyifli. bir şekilde orta nokta sağlanıyor zaten. çünkü okuyan okumayandan öte çevremiz kendini gerceklestiremeyen insanlarla dolu maalesef.

"the purpose of knowledge is action, not knowledge"