çok seçici olup hep yanlış olanı seçmek

bir karanlik ukdesi.

çoktan seçmeli sorularda sonradan işaretlediği şık yanlış çıkan insanın kafasını vura vura kabul ettiği murphy kanunu.

akışına bırakmayı öğrenene kadar çile çeker sürekli. yüzde elli şansını dahi hiçbir zaman yerinde kullanmayı beceremez böylesi. bir işin akışına müdahale edip seçim yapmaya çalışırsam mesela, o iş başıma yıkılır benim. halbuki bırak nasıl olacaksa olsun, olacak bir şekilde, alma o seçimin sorumluluğunu.

seçmiyorum, seçilmeyi bekleyeyim madem. kafam çok karıştı şu anda.

armudun sapı üzümün çöpü derken...

ısrarlı nasıl her seferinde daha beterini buluyorum hiç bilmiyorum ve bu çok canımı sıkıyor. salak biriyim desem değilim de herkes bana sorar ilişki meselelerini ama iş kendime gelince rezil herifleri seçiyorum