çorap

ayakkabının dostudur.

ellere giyilir.

geceleri yatakta ayaklarımla sıyırıp çıkardığım tekstil ürünü.*

ayaklarıyla çıkarabilen başkalarının da olduğunu öğrendikten sonra annemin uzaylı olduğuna dair şüphelerimi boşuna çıkarmış tipsiz küçük giysi.

her zaman teki kaybolmaya müsaittir

at izinin it izine karıştığı piyasada kalitelisini bulmanın oldukça zorlaştığı giyim ürünüdür.

birinci sınıf bambu diye satılan çorap ikinci sınıf çıkar, sahte bambu çıkar.

termal çorap diye satılan çorap kalın olması dışında bir işe yaramaz, termal özelliğini hissettirmez.

daha niceleri...

ayrıca çok çabuk yırtılma potansiyeline sahiptir çoraplar, bu sebeple ben de bir süredir bir tık kalın olan çorapları giyiyorum daha uzun süre dayanması için.

diğer tekinin makinede kaybolduğu ezeli aşık gibi hiç yan yana gelemeyen iki çift olamayan çorap.

bir insana komplo düzenleyebilen, ilgi çekmek için yapmayacağı şey olmayan tek giysidir. herhangi bir misafirlik esnasında bir de bakmışsınız bir başparmak olmadı ikinci parmak size sırıtmaktadır.
tercihen samimiyetinizin yeni kurulduğu bir şahıs ya da sevgili adayının olduğu ortamları kollar bu hareket için. hiç aksamaz.

nesnenin insanı nasıl değiştireceğinin örneği olan giyecek.
babet çorap erkek adama ne kadar yakışmıyorsa, ince siyah çorap da fiziği düzgün kadına o kadar yakışmaktadır.

küçükken sapan yapmıştık. kuş avlayacaz güya yiyeceğiz. bir tane bile kuş vuramadım. zaten babam kızdıydı. kuşlar vurulur mu işte milletin gözüne gelir taş vs derken bir süre sonra zaten sıkılıyorsun. birgün mahallede tepelik yer var duruyordum orda. baktım yerde topak bir çorap. iç içe geçirilmiş top yapılıp atılmış . kaskatı olmuş çorap. aldım elime baktım ilerde bir kuş var bayağı renkli bir kuş. bir attım ona çorabı. tak yere düştü kuş.
öldü sanki. bayağı korktum kendimi hiç iyi hissetmedim o beş saniyede. üzüntü korku telaş. kuşa doğru yöneldim yaklaştım yaklaştım çırpınıyordu. tam elimi atacakken uçtu gitti bir şeyi yoktu. nasıl sevindim. bu da böyle bir anımdır.

biz erkeklerin en hassas olduğu konulardan. bir tür kırmızı çizgi.

şu sıralar uzun diz boyu çoraplara taktım kışın. bir tane arı gibi sarı-siyah çizgili, bir tane de beyaz kalın aldım. daha kalını bulmam gerek, kışın çift çorapla geziyorum yahut patikle.

önemli bir yerlere giderken ilk kontrol edilmesi gereken zerzevattır. dört dörtlük olsanız bile çorap yüzünden karizmayı çizdirirsiniz. çorabın delik, sararmış veya pis kokuyor olması kişiyi yerin dibine sokmak için yeterlidir.

uyurken bile cikarmadigim giysi. ayrica yazda da cikarmam, disari cikarken dahi.

finlandiya'dan iki çift hediye geldikten sonra hakkındaki fikirlerim tamamen değişti. görünce "puhaha bu ne lan babaanne gibi çorap almış" demiştim. benimki yine iyiydi gerçi kardeşime şeker almış. hahahaha. hediyesini alan kıkırdamaya başlıyor evde. bu finler değişik bir mizaha sahip. biz ailece gülmekten kösülüyoruz hani ayıp oluyor falan geçtik oraları. bu da duvara bakıyor mal mal.

nihayetinde bir sabah aldığı çorapları denemeye karar verdim. bi geçirdim ayağa. ya bu ne? hani hem çorap yokmuş gibi ama bir yandan da ayağında "ben burdayım b'olum rahat olsana" diyen bir şey var. inanılmaz güven verdi. biraz kalın olduğu için o gün giyeceğim ayakkabılarla olmadı, başka bir ayakkabı giydim. ya bırak ayakkabıyı çorap dile gelip "karını boşa beni al" dese adliyeye koşa koşa giderdim. ayakkabısız.

çorap başlığına yazdım ama ayıp etmemişimdir umarım.

yumusacik olanlari asiri rahat. uzun sure cikarmayinca lastik izi ayak bilegini kasindiriyor.

ayaga giyilen giysi turu, herkes giyer. evet.

evde giymem asla. ayaklarimi gostermek gibi aptal bi takintim var.

yerim
en çok içindekini merak ederim